Aftellen

De fotoshoot van afgelopen zondag, is eigenlijk precies zo verlopen zoals ik al verwacht had.

De oudste deed gelukkig rustig mee, maar de jongste was super dwars.

Omdat er toch foto’s gemaakt moesten worden, heb ik maar compromis gemaakt met hem, zodat de shoot goed zou verlopen.

Ach, die compromis, die ik gemaakt heb met hem, was voor mij ook geen straf, want ik hoefde toen niet meer te koken ;-)

De eindresultaat heb ik gisteren gezien, en we waren allemaal tevreden.

Maandag dacht ik nog even gauw een nieuwe bril te ‘scoren’ (bestellen), maar het was zo gigantisch druk, dat ik maar een afspraak voor woensdag had gemaakt.

1 van de medewerkers van de brillenwinkel, zei al; zijn jullie met bussen gekomen?

Zo druk had ik zelf persoonlijk ook nog nooit meegemaakt.

Gisterenmiddag, de oogmeting dag…..

Pffff wat deed de jongste toch vreselijk moeilijk, en wat was hij kwaad….. (eigenlijk om niets…)

Op een bepaald moment had ik echt zoiets van, volgens mij met ik de afspraak maar gaan verzetten, en zijn speelafspraak maar afbellen.

Gelukkig was zijn gedrag, na goede afspraken en consequenties snel omgedraaid, waardoor de afspraken gewoon plaats konden vinden.

Tja, en nu is het alweer de laatste dag van het jaar, en denk ik even weer terug aan hoe het de afgelopen jaar was.

Het was een heel zwaar jaar, voornamelijk door de situatie met de jongste.

Maar goed, hij kan er ook niks aandoen, dat de medicatie een verkeerde uitwerking had op hem.

Hoe het in 2016 gaat, dat zullen we te zijner tijd wel zien.

Wanneer hij weer naar school mag, is nog steeds geheel onduidelijk, net als wanneer de behandeling gaat plaats vinden.

Hij heeft in ieder geval heel veel zin in vannacht, om even samen met zijn vader wat vuurwerk af te knallen ;-)

Ik wens jullie allemaal een fijne, gezellige en vooral veilige jaarwisseling toe!

Tot volgend jaar!

2e kerstdag

Eerste kerstdag hebben we rustig gevierd, met een normale maaltijd (aardappels, groente en een stukje vlees).

Onze dochter is bij mijn familie geweest, en heeft daar heerlijk gegeten.

We doen al jaren niet meer aan kerstfeest met de familie, omdat we zagen dat de kinderen (voornamelijk de jongens) het niet trekken, om in de drukte te zitten.

Met drukte bedoel ik drukke gedrag van neefjes/nichtjes, en door elkaar heen kletsen.

Onze oudste kan er echt heel slecht tegen, zelfs in onze huiselijke kring loopt hij wel eens gewoon weg, omdat het te druk voor hem is.

Straks gaan wij de kerstdagen ‘vieren’, door lekker te gaan eten.

Als het dan toch voor iemand te druk wordt, dan mogen ze even van tafel, maar meestal gebeurt dat niet.

Morgen ook wel de 3^e kerstdag genoemd, hebben we een afspraak staan, met heel veel mensen.

De kinderen moeten mee, ze zijn hier al op voorbereid en we hebben met hun afspraken gemaakt.

Als ze het te druk vinden, dan kunnen ze dat aangeven, en mogen ze heel dicht bij mij in de buurt blijven. (dat vinden vooral de jongens een fijn idee)

Nu maar hopen dat de kinderen een goed humeur meenemen, aangezien er een groepsfoto gemaakt word.

We hebben wel al aangegeven aan de groep, dat de jongens eigenlijk anti foto zijn, dus dat ze niet teveel van hun moeten verwachten.

Met anti foto, bedoel ik dat ze er een hekel aan hebben, om op de foto te komen.

Een selfie met mij of ik met de beide jongens, dat vinden ze leuk, maar de rest vinden ze maar niks.

De selfies die gemaakt worden door ons, gebeurt 9 van de 10x in huis. (de andere keer is bij mij in de auto)

We zullen morgenmiddag wel zien hoe de sfeer dan is, ik ga me nu ‘druk’ maken om het eten. (ik krijg zo langzamerhand wel trek in eten ;-) )

Fijne avond nog, en tot de volgende keer!

Kerstavond

Vandaag toch geen kerststress, maar een gewoon relax dagje gehad.

Ik heb gisteren dus goed opgelet, waardoor ik niks vergeten ben, en vandaag gewoon iets leuks kon doen.

Zo ben ik begin vanmiddag even met mijn dochter, ergens heen gegaan en hebben we een kopje thee gedronken met een stukje taart erbij.

Nu gaan we lekker gezellig met zijn 5jes genieten van deze kerstavond, niet dat het veel anders is dan de andere avonden, maar het idee dat er langer weekend is, dat heeft toch wel iets.

Straks ga ik misschien met mijn dochter naar de ‘vrijlating’ kijken van 3FM mannen, maar een boek lezen vind ik ook wel fijn.

Mijn dochter gaat sowieso kijken, die kijkt het liefst de hele dag er naar. (ach smaken verschillen ;-) )

Voor nu wil ik jullie allemaal, een fijne kerstavond wensen!

Tot later!

Kerststress

Ik denk dat er een heleboel mensen zich hier wel in herkennen, de kerststress….

Iedere jaar het zelfde liedje hier, heer des huizes gaat werken, en vrouw lief mag boodschappen doen….

Iedere jaar zie ik er tegenop, en iedere jaar stel ik me eigen voor om het anders aan te pakken.

Dat anders aanpakken, dat doe ik ook, maar er zijn vaak toch nog dingen die je beter last minute kunt kopen.

Dus morgenvroeg op tijd opstaan, en boodschapjes doen, ennnn mocht ik toevallig (dat gebeurt helaas iedere jaar) toch nog iets vergeten zijn dan heb ik nog altijd de dag voor kerst.

Maar dit jaar komt er ook nog iets anders tussendoor wat geregeld moet worden, en dat wou ik eigenlijk gisteren al regelen tijdens de koopavond.

Dus hup, stad in met zijn viertjes, maar tot onze grote verbazing, was er GEEN koopavond…..

Nou ja, we zijn nu toch in de stad, laten we dan maar een lekker hapje gaan eten.

Na het eten, zijn we naar huis gegaan, en ben ik maar online gaan shoppen.

Gelukkig was is snel ‘geslaagd’!

Vandaag de bestelling binnengekregen, blijkt dat 2 van de 3 dingen zwaar tegen te vallen….

Sjips, dus vanavond nog maar een poging gedaan in de stad, want nu was het gelukkig wel koopavond.

Ook nu was het een ‘drama’…..

Wat ik ook pakte, alles werd afgekeurd door mijn dochter, omdat ze het niet mooi vond.

Maar ik ben ondanks de vele afkeuringen van mijn dochter, toch nog geslaagd!

Naast de kerststress, is er ook nog andere stress, genaamd kinderen…..

Het zijn echt schatjes hoor, zolang ze maar niet naar elkaar gaan katten.

Of het onderling katten van de kinderen door de kerststress komt, of dat het in de weer zit, ik heb geen idee, maar het is in ieder geval zeer vermoeiend en het geeft natuurlijk ook spanningen.

Door de spanningen, durf ik bijna niet weg te gaan, om de boodschappen te doen, want stel dat ze ruzie krijgen…

Maar aangezien ze toch ook graag wat te eten willen hebben de komende dagen, mogen ze van mij ruzie hebben, tja ik moet toch wat…

Nu moet ik wel zeggen, het zijn voornamelijk woordenwisseling en gelukkig geen slaande ruzie.

Ze weten, dat ze in geval van nood (‘ruzie’) mij mogen bellen, en 9 van de 10x lukt het mij om via de telefoon de boel te sussen.

We zien wel hoe het morgen gaat, daar ga ik me nu niet druk om maken, omdat morgen pas morgen is en niet vandaag ;-)

Fijne avond allemaal!

Baby shower

Vandaag voor het eerst in mijn leven een baby shower meegemaakt, wat mijn dochter en tante zegger hebben georganiseerd voor mijn ex schoonzus. (met een beetje hulp van haar man)

De dames hebben het netjes georganiseerd!

Ik was net een half uurtje thuis, en toen hoorde wij (mijn man en ik) alweer gemopper van boven, onze jongste was boos.

Mijn man had zoiets, ik moet maar even boven kijken, maar zoals ik al verwacht had, kwam er geen reactie, toen mijn man vroeg wat er aan de hand was.

Omdat ik natuurlijk ook wel nieuwsgierig was, wat er aan de hand was, heb ik het maar aan de oudste gevraagd, en die heeft mij de antwoord gegeven, terwijl hij dat niet aan zijn vader had gegeven….. (zucht)

Er was iets met de besturing van iets (ik geloof een spel), wat niet goed was, en waardoor de jongste nogal boos om was geworden.

Wat bleek nu, de besturing was nog niet ingesteld, dus tja, dan doet hij het ook niet…

De oudste heeft er voor gezorgd dat de besturing het nu wel doet, dus daar kan de jongste niet meer boos om worden.

Vanavond gaan we lekker rustig aandoen, en heel erg genieten van het idee dat de wekker morgenvroeg niet gaat!! (behalve voor mijn man, die moet helaas werken L)

Voor nu eet smakelijk voor de mensen die net als ik nog moeten eten, anders tot de volgende keer!

Hier ben ik weer

Het is alweer een paar dagen geleden, dat ik hier een bericht geplaatst heb.

Mijn man was behoorlijk ziek van BPPD, dat was de diagnose van de huisarts, wij zelf denken dat het neuritis vestibularis is, gezien de symptomen. (maar ja wij zijn ook geen huisarts)

Maar goed, hij was zo duizelig, dat hij heel veel hulp nodig had, zoals het begeleiden naar het toilet.

We (onze oudste zoon en ik) zorgden er steeds voor, dat er iemand boven bleef vlakbij mijn man.

Naast de zorg van mijn man, had ik natuurlijk ook nog gewone zorg over de kinderen.

De oudste zoon hielp veel mee, maar sprak weinig over zijn zieke vader, en ik zag dat hij ongerust was, daarom had ik ook regelmatig een gesprek met hem.

Onze dochter moest gewoon naar school, en die bracht ik ondanks dat mijn man ziek was gewoon naar school, omdat de oudste dan even zou opletten op zijn vader.

Nu weet ik niet meer of ik eerder verteld heb, waar mijn dochter last van heeft, dus dat doe ik nu maar even.

Onze dochter heeft iets met haar lever en darmen, hiervoor moet in januari naar het ziekenhuis.

Vooral de problemen met de darmen, dat is iets waar ze heel veel moeite mee heeft, vooral als ze op school is. 

Als ik haar klachten hoor, denk ik aan een ontstekingsziekte in de darmen, bijvoorbeeld Crohn.

Maar goed het kan natuurlijk ook heel iets anders zijn, daarom zijn we ook blij dat ze eindelijk na maanden, en verwijzing heeft naar het ziekenhuis.

Omdat ze steeds pijn heeft, en onder ander hierdoor een onvoldoende heeft gehaald tijdens een toets, heb ik de huisarts om medicatie gevraagd.

Gelukkig sloeg de medicatie snel aan, en mag ze dit voorlopig blijven gebruiken, en kunnen we met volle moed richting de kerstdagen gaan.

Onze jongste, ach dat blijft een geval apart hahaha.

Grapje, hij doet het heel goed!

Natuurlijk hebben we wel een beetje last van zijn puberteit perikelen (zoals later willen slapen dan pappa en mamma), maar ach, dat hoort erbij!

Dus eigenlijk heb ik de afgelopen dagen, het gezin alleen ‘draaiende’ gehouden.

Op dit moment gaat het goed met mijn man, hij heeft geen last meer van de duizeligheid, heeft hij nu alleen nog last van hoofdpijn.

Ondanks de 'problemen' (ADHD/ADD/AUTISME/DYSTHYME stoornis) die onze kinderen hebben, zijn ze afgelopen dagen goed met de situatie omgegaan.

Ik ben dan ook SUPER TROTS op hun!

Omdat ik de afgelopen maanden, vooral de afgelopen dagen, veel zorg(en) heb gehad, heb ik een cadeautje gekregen!!

Ik ben er super blij mee, vooral omdat ik het al een tijdje graag wou hebben!

Ik hoop vanaf vandaag, weer iedere dag een stukje te kunnen schrijven.

                                         Hieronder mijn cadeautje die ik gekregen heb!

Hartritmestoornis

Voorjaar 2014 tot eind van de zomer 2014 was is vreselijk ziek, ik was spier wit, vreselijk moe, duizelig en ik had regelmatig het gevoel dat ik zou flauwvallen, mede omdat het zwart voor mijn ogen werd.
Ik heb ook een paar keer, snel ergens aan vast moeten houden, anders was ik gevallen.
Ik was hiervoor ook naar de huisarts geweest, maar die vond in de eerste instantie niets, tot dat ik iets had gezegd over mijn hartslag, dat ik het idee had dat het daardoor kwam. Dit idee had ik gekregen n.a.v. een onderzoekje door de huisartsassistentes, die mijn hartslag niet konden vinden. Ik had het idee dat hij mij niet serieus nam, en dat hij mij heeft doorgestuurd naar de cardioloog, om mij gerust te stellen.
De cardioloog heeft een holter onderzoek laten doen, nu bleek uit een holter onderzoek, dat mijn hart bijna 3000 extra slagen per 24 uur maakt.
https://www.hartstichting.nl/hartziekten/hartritmestoornissen/hartoverslagen#

Toen ik deze uitslag aan de huisarts vertelde, was hij nogal geschrokken. (Want volgens mij had hij niets uit deze onderzoek verwacht)

Zoals ik al zei, ik was in die periode behoorlijk ziek, dat ik zelfs een paar keer naar de spoed eisende hulp gestuurd ben met mijn man, en 2 x met de ambulance weg ben gebracht, omdat ik goed reageerde op een spraytje onder tong. (Dan nemen ze geen risico's)
Gelukkig was er al die keren niks ernstigs aan de hand, al voelt het wel zo!

Ik heb belangrijke dingen in die periode, wat betreft mijn gezin, zoveel mogelijk zelf gedaan, maar bij 1 belangrijke gebeurtenis kon ik tot mijn grote spijt niet bij aanwezig zijn, dat was bij de diploma uitreiking van mijn oudste zoon.
Ik had toen geregeld dat opa mee zou gaan, zodat hij er niet alleen zou zitten.
Het is nu ruim een jaar geleden, dat de diploma uitreiking was, maar ik ben nog steeds verdrietig, dat ik er niet bij kon zijn.

In deze periode leer je de 'vrienden' kennen..

De echte vrienden, hebben mij het advies gegeven, om rustig aan te doen en niet te veel druk maken om andermans zaken.
Deze vrienden wisten dat ik iets meer stress had, dan de jaren daarvoor.

Andere 'vrienden' die hebben nooit meer contact met mij opgenomen, om te vragen hoe het met mij gaat, dat vroegen ze wel aan mijn man, maar dat is toch anders. (Alsof het besmettelijk is, die hartritmestoornis)

Sommige hebben hun contact met mij verbroken, omdat ik niet met hun probleem bezig wou zijn, omdat ik zelf flink in de shit zat.
Ik had op dat moment genoeg aan mijn eigen gezondheid, en de problemen met mijn eigen kinderen in combinatie met school.
Van sommige had ik het wel willen weten, maar ik was te ziek om ergens heen te gaan.

Volgens mij heeft bijna niemand beseft hoe ziek ik eigenlijk was, zelfs mijn familie zagen het niet. 
Er was 1 familielid, die het wel doorhad, omdat die bijna dagelijks bij ons kwam, en iedere keer als ze kwam, zei ze; jeetje, wat ben jij bleek.

Ik vind het trouwens heel erg, dat mijn kinderen dit allemaal heel lang hebben moeten aanzien, omdat ik in de eerste instantie niet serieus werd genomen door de huisarts. 
We hebben toen geen leuke zomervakantie gehad.

Ik heb nog steeds deze hartritmestoornis, gelukkig minder heftig waarneembaar voor mijzelf als vorig jaar. (Heel soms is mijn hartslag normaal)
Als het al heel heftig is, dan neem ik een pilletje in.
Wat betreft de stress, die is nog steeds aanwezig, maar dat hadden jullie vast al wel door, als je mijn andere berichten toevallig ook gelezen hebt.

Slechte moeder

Ik voel me soms een slechte moeder, omdat ik soms klaag dat ik nauwelijks ergens kom, sinds de jongste geschorst is, terwijl hij hier ook niet voor gekozen heeft.

Als ik dan tijdens een gesprek 'klaag', dan zeg ik; Ik hou heel veel van hem, maar het is niet altijd fijn dat hij thuis is.

Ik moest sinds zijn schorsing (16 september), steeds rekening met hem houden, en kan ik niet zomaar even ergens heen. 

Als ik ergens heen moet, en ik weet dat het lang kan gaan duren, dan gaat hij mee.

De andere kleine dingen zoals, even naar de supermarkt gaan, dan zijn we vaak met elkaar aan het bellen, zodat hij zich dan minder bang voelt. (als er iemand thuis is, dan bellen we elkaar niet)

Ik heb liever ook niet, dat hij weet hoe ik er soms over denk, juist omdat hij er niks aan kan doen, en hij zich misschien rottig gaat voelen.

Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd, hoe andere ouders met zulke situaties omgaan.

Ik leest steeds vaker, dat leerplichtige kinderen niet meer naar school gaan, omdat bijvoorbeeld de school niet weet hoe ze met een probleem om moeten gaan.

Ik heb een vriendin in Amerika wonen, die ziet aan de hand van mijn foto's op Facebook, wat deze situatie met mij doet, en die zegt ook gewoon eerlijk tegen mij dat ik heel veel rust nodig heb.

Maar de mensen om mij heen, die zeggen helemaal niks tegen mij, terwijl ze mij regelmatig zien.

Dan vraag ik mij wel eens af, willen jullie het niet zien, of zien jullie het echt niet hoe ik me voel?

Ach, zo kom ik haast weer op dezelfde punt terecht als vorig jaar, misschien vertel ik dat ook nog wel eens.

Voor nu tot later!

Ik ga even lekker relaxen en zo lekker slapen.

Kerstboom

Gisteren met mijn dochter vanaf school, opzoek gegaan naar een mooie kerstboompje.
Bij de eerste winkel hadden ze genoeg bomen, maar niet na onze smaak, wel heb ik een mooie Mariabeeld gezien, die heb ik helaas moeten laten staan, omdat de prijs iets aan de hoge kant was.
Bij de tweede winkel was er ook geen boompje na onze smaak te vinden, toen hebben we besloten dat we nog bij 2 winkels zouden gaan kijken, als we dan nog niets zouden vinden, dat we dan morgen verder zouden gaan kijken.
Bij de 3e winkel liep ik zo een beetje tegen boompje aan, het leek wel als deze boompje op ons stond te wachten, want we hadden allebei gezegd dit is hem.
Nou ja, dan ga je natuurlijk niet verder zoeken, dus hup naar binnen om de boom te betalen.
Het was trouwens een drama, om zo'n boompje in de auto te krijgen, maar het is gelukt.
Thuis hebben we hem neergezet, gauw wat gegeten, om vervolgens naar de volgende winkel (Ikea) te gaan..... omdat onze dochter de kerstversiering die we normaal gesproken gebruikten, niet meer mooi vind.

Omdat we besloten hadden, dat onze boompje op een tafeltje moet staan, hebben we daar ook gelijk maar naar gekeken, gevonden en gekocht.

We hadden al een mooie plek gevonden voor de boompje, maar ja er stond een ‘rommel’ tafel in de weg, waar de kinderen uit pure gemakzucht spullen er neerleggen en niet meer naar omkijken, en om eerlijk te zijn waren mijn man en ik ook zo.

Eigenlijk irriteerde ik me al een tijdje aan die tafel, zelfs als het af en toe netjes opgeruimd was, misschien komt het wel door een nare herinnering van mij, dus hebben we besloten om afstand te doen van deze tafel.

Omdat de tafel weg zou, moest er wel vervanging komen, om de spullen wat er in en op stond, op te kunnen ruimen.

Dus hup, zijn we vandaag weer naar de Ikea gegaan, en hebben we een kast gekocht.

Tijdens het winkelen, had onze dochter het hoogste woord, en als het aan haar lag, dan kochten we alleen maar dingen wat zij leuk vind.

Ik zei; later als je op jezelf gaat wonen, kun je alles doen, naar je eigen zin.

Waarschijnlijk is mijn man zich tijdens of na het winkelen ergens aan gaan ergeren, want vanaf het moment dat de auto vlakbij huis geparkeerd stond en we naar huis liepen, was de sfeer volledig omgeslagen, want mijn man begon te kibbelen tegenover onze dochter….

Onze dochter is dan weer zo, om op hem te gaan reageren….

Ze kibbelen dan zo hard, dat bijna de hele buurt mee kon genieten.

Ik had ze allebei er even netjes op geattendeerd, dat niet de hele buurt hoeft mee te genieten.

Toen we weer in huis waren, ben ik even met deze twee ‘kemphanen’ in gesprek gegaan, om te vragen waarom het nou op deze manier moet…

De kinderen klagen wel vaker over dat pappa weer chagrijnig is, of chagrijnig reageert.

Regelmatig zie en hoor ik, hoe hij reageert naar de kinderen, soms hebben ze ongelijk, maar regelmatig hebben dus wel gelijk.

Ik ben dan ook zo iemand, om mijn man er op aan te spreken, soms zonder kinderen en soms met kinderen, net als vandaag.

Ik vraag dan waarom hij zo reageert naar de kind(eren), zo kan hij reageren en kunnen de kind(eren) meeluisteren.

Want waarom zou ik als papegaai gaan spelen, als het ook zo kan?

Na het gesprek van vanmiddag, is mijn man de kast in elkaar gaan zetten, en heeft onze dochter de boom mooi opgetuigd.

Toen de kast klaar was, hebben we alles wat op de tafel lag, netjes opgeruimd in de kast.

Nu ziet het er nu netjes en overzichtelijk uit, en wat nog mooier is, het neemt minder ruimte in, en de kerstboompje heeft een mooie plek gekregen.

Niet fit

Normaal probeer ik iedere dag hier een stukje te schrijven maar soms lukt het niet door de drukte, maar de afgelopen 2 dagen, lukte het mij niet omdat ik het te druk had, te weinig energie en ook nog migraine had.

Wat was ik gisteren aan de eind van de middag dan ook heel blij, toen mijn man mij vertelde dat hij morgen (dus vandaag) vrij heeft.

Ondanks ik geen energie had, en vreselijke hoofdpijn, was ik voor vandaag toch plannen aan het maken, waarbij sowieso minstens een uur voor mij alleen.

Nadat ik gisteren de planning voor vandaag had gemaakt, ben ik lekker op bed gaan liggen, en de zorg overgedragen aan mijn man.

Ik had wel tegen de kinderen gezegd, dat ik naar bed ging en omdat ik nog steeds vreselijke hoofdpijn had, en als er wat was, dat ze dan naar hun vader moesten.

Normaal kan de jongste nog wel eens moeilijk doen, als ik (ziek) op bed lig, maar de gisteren heeft hij zich keurig gedragen. (eergisteren trouwens ook)

Vanmorgen werd ik gelukkig fit wakker, en kon ik al mijn plannen uitvoeren.

Wat betreft mijn energie.....Ach, ik ben wel moe, maar anders moe.

Mijn hoofdpijn is er ook nog wel, maar het is geen migraine meer.

Ik denk ook dat ik gewoon even tijd voor mijzelf nodig had, en daar dus ook dankbaar gebruik van gemaakt heb, omdat mijn man vrij was.

Natuurlijk speelt de tijd van het jaar ook een rol, hoe ik me lichamelijk en geestelijk voel.

Zoals ik de vorige keer al zei, december is niet mijn favoriete maand.....

Maar de kou speelt ook heel veel rol bij mij, dan voel ik extra erg de artrose en de fibromyalgie pijn.

Morgen sta ik er weer een dagje alleen ervoor, maar voor ik het weet is het vrijdagmiddag 17 uur en is mijn man thuis, en dan kan ik in het weekend weer lekker uitrusten!

Voor nu tot later! 

December

Zo zitten we alweer 7 dagen in de maand december.

December is eigenlijk een maand waar ik vreselijk hekel aan heb, en me somber voel.

De hele maand staat het huilen me nader dan het lachen....

Vorig jaar viel het trouwens mee, toen heb ik regelmatig Sint-janskruid gebruikt.

Nu gebruik ik het ook wel, maar niet zoals vorig jaar, misschien moet ik er toch maar eens mee beginnen, juist omdat ik gisteren een flinke huilbui heb gehad.

Ik dacht, ik kan het wel op proppen en niet laten blijken hoe ik me voel, maar ik reageerde chagrijnig, dus ze weten thuis dat er iets is.

Gisteren voor heb ik voor het eerst mijn tranen laten lopen, en mijn hart gelucht. (ik ben eigenlijk een binnenvetter)

Ze weten wel dat de decembermaand, mij altijd zwaar valt, eigenlijk is dit sinds het overlijden van mijn vader.

Maar omdat ik nu al paar maanden nauwelijks ergens kom, en de muren op mij afkomen, valt het mij nu extra zwaar.

Ach, gelukkig heb ik mijn beestjes als afleiding!

Vooral die nieuwe kleine 'mormels' hahahaha, wat zijn die beestjes toch geweldig!

1 van de 2 (Bruine) mag graag zo hoog mogelijk kruipen, richting mijn hals, en de andere blijft het liefst lekker op mijn hand liggen, nu kan het nog, ze zijn nu nog klein.

Ow ik heb ook leuk nieuws te melden!!

Afgelopen zaterdag heeft mijn dochter bij een restaurant mogen proefdraaien, en omdat het haar beviel (en de eigenaars waarschijnlijk ook) mag ze komende zaterdag weer komen.

Ik ben zo trots op haar!

Ow ze heeft alweer een 10 gehaald, op een vak (topo) waar ze zo een hekel aan heeft, omdat ze het moeilijk vind…

Maar als je al 2x een 10 heb gehaald, dan mag je toch heel trots op jezelf zijn!

Er zullen vast wel moeilijke stukken komen, maar die 2 x 10 heeft ze in de pocket.

Verrassing

Gisteravond zijn we met onze kinderen naar Tuinland geweest, om uitgebreid te kijken op de kerstafdeling.

De oudste vond het niet zo bijzonder, maar de andere 2 vonden het geweldig.

Onze dochter heeft dan ook heel veel foto's gemaakt, want is een echte kerstliefhebster.

Verder hebben we ook nog een leuke foto van onze kinderen kunnen maken daar, omdat er een bankje staat met een leuke achtergrond.

Nu kunnen we de opa's en de oma's blij maken met een leuke foto.

Misschien denken jullie opa's??? Maar haar vader is toch overleden? Dat klopt, maar mijn moeder heeft een lieve nieuwe partner gevonden, en de kinderen noemen hem gewoon opa.

Omdat wij (mijn man en ik) wisten dat ze bij Tuinland jonge cavia's hadden, zijn we met de kinderen er naar gaan kijken.

De kinderen waren helemaal verliefd op ze, net als ik, toen ik ze voor het eerst zag.

Na overleg met zijn allen, hebben we besloten om een cavia te nemen.

Maar aangezien ze vandaag pas weg mochten, moest we haar daar 1 nachtje achterlaten.

De winkel mevrouw zei dat 1 cavia prima kan, dus hadden we er maar 1 gereserveerd.

Normaal mogen we graag lang op bed liggen in het weekend, maar mijn dochter en ik waren vroeg wakker geworden, waarschijnlijk omdat we ons verheugden om de beestje op te halen.

We hoefden ons niet eens te haasten, omdat ze gereserveerd was voor ons, maar toch hadden we allebei, we gaan gewoon nu!

Bij de winkel aangekomen, hoorden we dat het beste was, om ze samen te nemen.

Als je er 1 neemt, is de kans groot dat ze vereenzamen. (de winkel mevrouw van gisteren, staat normaal bij de kassa, en gaat niet over de dieren)

Hmmm we hadden met elkaar afgesproken maar 1 te nemen, maar ja, we willen ook niet dat zo een beestje wegkwijnt uit eenzaamheid...

Dus maar even naar huis bellen, en overleggen met man lief, en die zei; Dan maar alle 2!

Toen we thuis kwamen, zeiden we gelijk tegen de jongste, dat ze beide 1 dag rustig moeten wennen.

Hebben jullie ze alle 2 meegenomen??? 

Wat was die jongen verrast en blij!

Nadat we alles klaar hebben gezet voor de beestjes, en ze in hun kooi hebben gezet. hebben we even rustig wat gedronken, en moesten toen de stad in.

Onze dochter mag vandaag bij een restaurant proefdraaien, maar ze had geen geschikte kleding, dus daar moesten we even achteraan.

Ze is nu op dit moment bezig met het proefdraaien, ik hoop dat het wat word, want ze heeft er super veel zin in.

Onze pakjes avond is heerlijk op de bank tv kijken, op bed een boek lezen of zoals de jongens het doen, gewoon blijven gamen.

Voor nu een fijne (pakjes) avond en tot later!

Sinterklaas Gedicht

Vervolg op http://wij5jes.blogspot.com/2015/12/cadeautje.html

Lieve.......,

Sinterklaas is alweer een tijdje in het land, en vroeg zich af wat is er met ..... aan de hand?

Hij hoorde allemaal nare dingen, laten we daar maar niet over beginnen!

Van jouw pappa en mamma hoort hij gelukkig ook goede dingen, het is zo GOED dat iedereen bij jou thuis van vreugde staat te springen!

Naam, de Sint weet heel goed, wat bepaalde medicijnen met jouw doet.

Daarom vind de Sint ook heel fijn, dat jullie met deze medicijnen gestopt zijn.

Om jouw voor het goede gedrag te belonen, heb ik Yoshi over laten komen!

Hij zat daar in zijn warme Woolly World, ik hoop dat jij straks jouw warme handen om hem heen hult.

Want hij zal bibberen van de kou, maar dat komt wel goed, hij is nu bij jou!

Liefs,

Sint en Piet

Cadeautje

Zoals ik gisteravond al geschreven heb, vind ik het heel sneu voor de jongste dat hij geen Sinterklaasfeest kan vieren op school….

Oké, hij gelooft er niet meer in, maar hij mist wel zo een gezellige dag met de klas.

Dus hebben wij besloten om een kleinigheidje te kopen voor hem, maar wat we moesten gaan kopen, dat wisten we toen nog niet…

Uiteindelijk herinner ik me dat hij vorige week heel vaak bij Yoshi’s Woolly world Amiibo poppetjes aan het kijken was, en tegen mij zei; ze hebben alleen maar de roze….

Dus ik heb net ‘even’ naar de Media Markt gebeld en ruim 35 minuten in de wacht gestaan, terwijl het niet eens om Adele concertkaartjes ging ;-) en gevraagd of zij ook andere kleuren hadden, dan alleen roze.

Ja, was de antwoord!

Ze leggen een poppetje voor mij achteruit, en die ga ik straks maar even ophalen, zo heeft hij toch nog een leuke dag!

Maar goed, ik als moeder zijnde, denk ver vooruit…..

Binnenkort is er vast ook een kerstdiner op school, dus daar ga ik ook vast wat op verzinnen, om gezellig thuis wat met hem te doen.

Nu ga ik eerst maar eens proberen een gedicht te schrijven, over zijn Yoshi’s Woolly World.

Tot later!

En nu?

Vandaag even rustig aan gedaan, omdat ik niet helemaal fit was, ik weet dat dit kan komen door de Fibromyalgie, en de stress van de laatste paar weken.

Maar de belangrijkste dingen heb ik vandaag wel gedaan, dat was onder ander een telefoontje naar de huisarts, vanwege de uitslag van mijn dochter.

We hebben te horen gekregen dat haar lever niet goed werkt.

Toen ik vertelde dat ze nog steeds buikpijn heeft en ook nog steeds bloed/slijm bij de ontlasting heeft (ruim een half jaar), en ik hardop aan het nadenken ben en dus voorgelegd heb aan de huisarts waar ik aan dacht, ik denk aan een ontsteking (Crohn of endeldarm ontsteking), zei hij; heeft ze daar nu nog steeds last van? Dat duurt inderdaad lang, dus ik ga haar doorverwijzen naar een MLD arts.

Ze dachten steeds dat het een prikkelbare darm syndroom was, maar daar hoort geen bloed bij….

Hij zei, het hoeft geen Crohn te zijn ofzo…

Waarop ik reageerde; dat weet ik, maar ik sluit liever dingen uit. (dan alles op de pds te gooien, en we willen weten waar de bloed vandaan komt)

Maar ja, voor we daar terecht kunnen, dan is het al volgend jaar, wat niet zo verwonderlijk is gezien de komende feestdagen…

Ik vind het zo sneu voor haar, omdat ze dus al maanden pijn heeft en zich ziek voelt, en als er iets niet leuk is, dan is dat je ziet dat je kind zich zo beroerd voelt en pijn heeft.

Nu is het afwachten, tot dat de uitnodiging komt voor de volgende ziekenhuisbezoek, en dat er snel duidelijkheid komt.

Verder dacht ik ineens aan mijn jongste zoon, die morgen Sinterklaasfeest mist op school. (Tenminste dat denk ik, ik denk dat ze lootjes getrokken hebben)

Deze gedachte doet mij pijn, heel veel pijn!

Daarom hebben wij besloten, om een kleinigheidje te kopen voor hem. (ik was anders het geld ook kwijt geweest)

We gaan thuis niet echt iets aan Sinterklaas doen, de kinderen geven er weinig om, en gaan liever hun eigen gang (tv kijken, gamen ofzo).

Dus morgen snel even een kleinigheidje kopen, zodat we die morgen aan de jongste kunnen geven.

Voor nu een fijne avond voor iedereen, ik ga snel even wat bedenken, wat ik aan de jongste voor Sinterklaas kan schenken!

(ideetjes voor een kleinigheidje zijn van harte welkom!)

Tot later!

uitlezen

Tja, soms moet je heel slim zijn ;-)

Ik heb vanmiddag tegen niemand gezegd dat ik ging lezen, en ben dus door niemand gestoord.

De dingen wat ik anders zou doen, ach dat kan morgen ook wel, want ik was zo nieuwsgierig naar de ontknoping…..

Misschien moet ik het maar vaker zo aanpakken hahaha.

Vanmiddag nog even naar de huisarts gebeld, vanwege de uitslag, wat betreft de onderzoek bij mijn dochter gisteren.

Helaas voor ons, was het nog niet beoordeeld, dus morgen weer proberen.

Na het telefoontje gauw even boodschapjes gedaan, eten gemaakt en ben ik even met mijn man naar Tuinland geweest.

Ach, als wij daar dan toch ben, dan gaan we ook maar eens kijken bij de ‘kerstafdeling’, en ik moet zeggen, het zag er weer fantastisch uit.

Vrijdag ga ik met mijn dochter er heen, want die is ook super nieuwsgierig.

Nu ga ik stiekem beginnen aan een andere boek, in de hoop niet gestoord te worden.

Tot gauw!

Ziekenhuisbezoekjes

Gisteren super drukke dag gehad….

’s Ochtends met mijn dochter naar het ziekenhuis geweest vanwege een onderzoek, waar we als het goed is vandaag uitslag over krijgen.

Omdat ze nuchter voor het onderzoek in het ziekenhuis moest zijn, zijn we na het onderzoek snel naar huis gegaan en heeft ze even rustig kunnen ontbijten.

Na het ontbijt, heb ik haar maar naar school gebracht, anders zou ze echt veel te laat op school komen.

Vanaf school gelijk naar huis gegaan, even wat in huis doen om vervolgens ons klaar te maken voor de volgende bezoek aan het ziekenhuis.

Mijn zoontje moest voor controle komen, wat betreft zijn oortje.

Het gaatje in zijn trommelvlies is bijna dicht, wat er nog open is, kun je vergelijken met een spelden prik.

Dus wij super blij!!

Maar rond om het gaatje is het wel rood, dus we kregen een receptje mee voor oordruppels, daar was mijn zoontje minder blij mee…

Ik heb gezegd; het gaat maar om 1 oor, en we zijn al zover met je oor, dat we gewoon ons best moeten doen dat de laatste stukje ook dichtgaat, en niet weer open gaat door een ontsteking.

Dus vanaf vandaag zijn we gaan we druppelen, en over een maand terugkomen.

In het voorjaar wordt dezelfde operatie gedaan aan zijn linker oor, als het net zo goed gaat als nu, dan is het helemaal top.

Toen we uit het ziekenhuis kwamen, was mijn dochter ook bijna vrij en zijn we gelijk naar school gereden, en heel even gewacht tot dat ze er was.

Na ongeveer 10 minuten was ze bij de auto, en zijn we naar huis gegaan, mijn zoontje daar afgezet en naar de winkel gegaan voor een beetje boodschappen.

Toen ik thuis kwam ben ik vrijwel gelijk met het eten bezig gegaan, omdat het ook nog een poos in de oven moest. (ik had natuurlijk een simpel gerecht kunnen maken, maar we hadden gewoon zin in lasagne)

Tijdens het eten bereiden kreeg ik een bericht van de winkel, dat de telefoon (smartphone) terug is van reparatie, dus de eigenaar (mijn oudste zoon) wou hem natuurlijk zo snel mogelijk ophalen.

Na het eten zijn we maar naar de winkel gegaan om de telefoon op te halen…

Toen ik thuis kwam, zag ik dat mijn laptop in gebruik was, dus kon ik geen nieuwe bericht schrijven en hier plaatsen, ach ik had toch geen puf ik wou het liefst op bed liggen en proberen mijn boek uit te lezen.

Ik was net boven, en toen werd ik continu gestoord (zucht), terwijl ze wisten dat ik graag mijn boek wou uitlezen.

Ik had het eergisteren ook al geprobeerd om het uit te lezen, maar toen werd ik ook continu gestoord, ik hoop dan ook dat het mij vanavond wel gaat lukken….

Maar dat zien we vanavond wel weer ;-)

Voor nu tot later!