Gesprek met Instantie B

Gisteren hebben wij (mijn man en ik) een gesprek gehad met de contactpersoon van instantie B en haar leidinggevende, omdat wij hebben aangegeven, geen vertrouwen meer te hebben in de contactpersoon.

Zelfs tijdens het gesprek, begon ze weer onwaarheden te vertellen….

Zo zegt ze wel een half uur met onze dochter gesproken te hebben, terwijl dit na onze idee (en van onze dochter) maar 5 minuten was.

Zo waren wel meer dingen, waar ik behoorlijk pissig om was en nog ben, en dit heb ik hun gisteren ook goed duidelijk gemaakt.

Omdat het stopzetten van het PGB, financiële consequenties voor ons heeft (omdat ik er uit betaald werd), zei ze een tijdje terug tegen mij ‘je kunt ook naar de voedselbank’…..

Zo dat was even een ‘flinke klap in mijn gezicht’.

Het is niet zo dat ik tegen voedselbanken ben, en het is zeker goed dat het bestaat, maar iedereen die hiermee te maken krijgt, heeft al flink wat meegemaakt, en voor hun is het ook een ‘klap in het gezicht’, dat ze te horen hebben gehad, dat ze daar heen moeten/mogen.

Eigenlijk is het belachelijk, dat er mensen naar een voedselbank moeten, in een ‘welvarend land’.

Overal is er geld voor, vanuit de regering…… De rest hoef ik niet te schrijven, dat spreekt voor zich.

Ook werd gezegd tegen mij, de PGB is hier niet voor, en daar niet voor…..

Hallooootjes, ik heb het verdiend, ik heb er ook voor gewerkt, werk wat jij uit mijn handen wilt nemen, en waarvoor jij ook betaald krijgt.

Omdat ik het verdiend heb, mag ik zelf bepalen waar ik het aan uitgeef, en geloof me op mijn woord, meer dan de helft gaat richting de kinderen. (eten, drinken, school enzovoort)

Ook heb ik aan de contactpersoon gevraagd, waarom ze niet gereageerd heeft op de mail van mijn kinderen, die zij zo nodig wilt gaan begeleiden.

Kreeg ik als antwoord; Omdat ik het idee had, dat jij deze mail had geschreven, en niet de kinderen, want het was een hele lange mail. (de oudste 2 hebben het geschreven, ze zijn 20 en bijna 18 jaar)

Eh nee, ik heb het niet geschreven, ik had die dag niet eens puf voor, toen ze het geschreven hadden, ik was zo moe, dat ik haast niet meer naar de musical Grease wou gaan.

Na heel veel bla bla bla, kregen we de vraag van de leidinggevende, vinden jullie het goed dat ze tot zover alles gaat afronden, anders komt er vertraging.

Deze vraag werd eerst aan mij gesteld, waarop ik antwoordde; Is prima, maar 1 verkeerd ding en maak er weer een melding van.

Precies dezelfde vraag werd ook aan mijn man gesteld, en hij antwoordde met 'ik moet nog langer met haar' (met mij dus). Dit kwam bij mij heel lullig over, net alsof het hem niks uitmaakt, en ik hier alleen iets over te zeggen heb. Zo'n opmerking komt ook heel raar over, zeker als er net gezegd is dat ze dachten dat ik de brief geschreven heb. (wat voelde ik mij toen eenzaam, omdat ik me gewoon weg in de steek gelaten voelde en er toen met niemand over kon praten)

Hij heeft sorry tegen mij gezegd, dit was niet de bedoeling, maar ondertussen heeft hij het wel gezegd, en weten we niet hoe dit door anderen is opgevat.... Ik vatte het nogal negatief op.

Ook tijdens het gesprek, heeft hij dingen gezegd, waarop ik dan weer moest zeggen; Dat klopt niet, en jij kan er niks over zeggen, want je bent er niet eens bij aanwezig geweest, dus vertel je nu dingen waar jij niks over weet. (hooguit wat ik besproken heb met hem)

Dit gebeurt wel vaker, dan wil hij iets zeggen, maar zegt hij net de dingen wat niet klopt.

Bijvoorbeeld dingen zeggen over vorig school, met het idee dat het in deze schooljaar is gebeurt…..

Ik weet ook wel dat hij het goed bedoeld, maar het klopt gewoon niet….

Ik heb dan ook tegen hem gezegd, zeg dan de volgende keer als je iets niet (zeker) weet, dat ze bij mij moeten zijn, omdat je niet overal bij bent geweest, vanwege werk.

Hij doet zijn best, dat weet ik, dat weten de kinderen ook, maar soms…..

Omdat ik wist, dat ik gisteren een gesprek had, sliep ik de nacht ervoor nauwelijks, net als afgelopen nacht.

Doordat ik zo moe was en zo boos en zo verdrietig, ben ik gisteren uitgevallen richting de kinderen, en vervolgens naar een ander ruimte gegaan om te huilen.

Huilen vanwege de onzekere situatie, huilen om de vermoeidheid, huilen om de onbegrip, huilen omdat ik tekeer ging tegen de kinderen….

De oudste kinderen snapte het wel waarom ik zo deed, ik werd zelfs getroost door de oudste 2, en ik heb de jongste een knuffel gegeven en sorry tegen hem gezegd, omdat hij er niks van begreep.

Maar het klopt niet, ik mag niet uitvallen tegen de kinderen, zij kunnen er niks aandoen, wat er nu allemaal speelt.

De druppel die de emmer liet overlopen bij mij was, heel veel geroezemoes en heel veel licht (veroorzaakt door de kinderen), terwijl ik een poging deed om te slapen na een slechte nachtrust, daarom ‘flipte’ ik gewoon.

Vanmiddag heb ik een gezellige middag met de kinderen gehad, natuurlijk is er wel over gepraat, maar ze weten dat ik niet boos op hun ben.

Ik hoop vanavond eindelijk weer goed te kunnen slapen, waardoor ik minder chagrijnig word en minder prikkelbaar, en dat vooral naar de kinderen toe.

Ik wens jullie allen een fijne avond!

    Vanmiddag even bijgekomen na een rot dag van gisteren, en dan natuurlijk ook even lekker eten.

Quality Time

Gisteren hebben wij net als velen, druk gehad met de voorbereidingen, voor de beide paasdagen.

’s Middags ben ik eerst naar de kapper geweest, en daarvandaan direct boodschappen gedaan.

We moesten dit keer extra boodschappen doen, omdat we gisteren hier eters hebben gehad.

Deze eters wouden ons trakteren op gourmetten, dus tja, dan moet er wel voldoende in huis gehaald worden. ;-)

Het was dan ook gisteravond super gezellig, en hebben we heerlijk gegeten met zijn zevenen.

Het fijne van thuis eten, is dat als het te druk word voor de kinderen, ze zich even kunnen afzonderen, zonder rare gezichten en of irritaties. Juist als je ze dwingt aan tafel te blijven, dan komen de ergste irritaties.

Vandaag eerste paasdag, ben ik in de ochtend even opstap geweest met de oudste twee, naar een paranormale beurs.

Dat was wel heel fijn om even Quality Time te hebben, met de oudste twee kinderen.

Ze hebben een edelsteen van mij gekregen, en voor de jongste heb ik 1 meegenomen als verassing.

Vanavond hebben we weer heerlijk gegeten, we hebben heerlijke parelgort gehad met groene asperges (en zonder spinazie).

Aangezien de jongste twee dit niet lusten, hebben deze een paar taco’s gehad.

Tijdens het koken was de sfeer hier van gezellig, bijna omgeslagen naar ongezellig…..

Doordat er mensen (van instanties) zijn, die slecht naar mij/ons luisteren, kan ik nu heel weinig hebben, als het om slecht luisteren gaat, of hun gelijk willen hebben.

Tijdens de taco’s maken, vroeg ik mijn man, of hij de sla en tomaten wou snijden, op zich was dat het probleem niet, maar wel dat hij aan mij vraagt of de tomaten in de pan moet…. Waarop ik zei; Nee dat hoeft er niet in, dat moet straks er gewoon bij, net als de sla…

Kreeg ik van hem de vraag, weet je het zeker? Ik; Ja dat weet ik zeker!

Zo eigenwijs als hij is, kijkt op de verpakking, om te kijken wie er gelijk heeft, hij of ik……

Inderdaad, ik had gelijk….. hij hield zijn mond, net als ik, maar ik ben uit de keuken gelopen, omdat ik me vreselijk kapot ergerde aan het feit dat hij mij niet geloofde, en hij zijn gelijk probeerde te halen, door op de verpakking te kijken.

Omdat ik me dus niet meer bemoeide met het eten koken, is mijn man vergeten de spinazie toe te voegen, aan de parelgort gerecht, maar gelukkig smaakte het er niet minder om. ;-)

Ach, wat het eten betreft voor morgen, daarvan weet ik nu al dat het niet verkeerd kan gaan.

Ik wens jullie een hele fijne avond toe, en tot snel!

Intake/gesprek

Gisteren een intake gesprek gehad, wat betreft behandeling en dagbesteding voor de jongste….

Waar ze me al op voorbereid hadden tijdens een telefonisch gesprek, kan hij pas in september er terecht, dus moeten we opzoek naar een tussentijdse oplossing.

Thuis blijven zou natuurlijk kunnen, maar dit is niet wenselijk… Hij hangt nu al vreselijk aan mij, en straks word afscheid nemen alleen maar moeilijker. (dit geld ook voor mij)

Verder komen aantal ontwikkelingen stil te liggen, en kan hij nog moeilijker aansluiting gaan vinden in de groep.

Vandaag heb ik mail gekregen, met een eventuele tussentijdse oplossing, hiervoor ga ik het weekend eens goed voorzitten en na het paasweekend hierover contact nemen, met de desbetreffende instantie.

Verder gaan er aantal dingen zo vreselijk moeizaam……

Soms heb ik het idee dat instantie B, niet alleen slecht luistert, maar ook slecht leest…. (of ze willen alleen maar dingen lezen, wat ze graag willen zien) (zie berichten 14 en 19 maart)

Omdat wij de vertrouwen hebben opgezegd ten opzichte van de contactpersoon bij instantie B, worden wij verwacht voor een gesprek, om dingen te bespreken….

Ik heb hier zo geen zin in, omdat ik weet dat ik me vreselijk ga ergeren, en vreselijk kwaad kan worden, dat het waarschijnlijk geen normaal gesprek gaat worden.

Normaal heb ik dit niet zo snel, maar omdat deze contactpersoon dingen zegt (waarvan de huisarts zelfs erg vreemd van opkeek) en al slecht luistert en leest, en bij mij al de nodige irritatie en woede heeft opgewekt, kun je misschien voorstellen dat ik hierdoor zeer weinig zin in een gesprek heb.

Maar goed, wat moet dat moet…… Dus gaan we naar het gesprek…….

Deze contactpersoon, zou onze oudste 2 kinderen gaan begeleiden…..

Onze oudste zoon had na een week al zijn vertrouwen in haar opgezegd.

Ondanks dat hij zijn vertrouwen heeft opgezegd, is zei nog min of meer zijn contactpersoon, tot dat er een nieuwe is aangewezen.

Daarom heeft hij samen met zijn zusje, een brief geschreven naar haar en 2 andere instanties.

Er is geen één van de instanties op hun brief gereageerd, zelfs niet door de contactpersoon van instantie B…. Hierdoor heeft ook onze dochter, haar vertrouwen opgezegd, naar haar contactpersoon van instantie B.

Jaaaaa, contactpersoon van instantie B is goed bezig…….

Maar gelukkig is er ook goed nieuws!!

Er komt een nieuwe indicatie voor onze jongste zoon, afgegeven afdeling jeugdwet.

Onze zoon is zo complex, dat ZIN niet altijd voor hem op kan, en daarom behoud hij PGB en mag ik er ook een bedrag per maand van hebben, omdat de zorg meer is dan normale zorg, en nog een aantal andere dingen spelen hierin een rol. (zoals vervoer naar dagbesteding en of dagbehandeling)

Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk is het niet leuk om te horen, dat jouw kind als complex word genoemd en is, maar de band tussen de jongste en mij is zo goed, en voor mij is hij niet complex.

Ze (dat is over het algemeen iedereen die onze jongste kent) zijn heel blij dat de band zo goed is, tussen mij en de jongste, en dat hij zich makkelijk laat sturen door mij.

Voor mij is dit soms best zwaar, juist omdat er heel veel van mij verwacht word, zowel door de jongste als anderen.

We hopen dat door middel van i.o.g. hier binnenkort wat verandering in komt.

  

Vermoeiende en moeilijke gesprek

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik hier wat geschreven heb, dit komt mede door drukte en emoties.

Normaal kan ik hier mijn emoties wel kwijt, maar soms kan ik beter wachten met schrijven, voor dat ik hier dingen neerzet waar ik later spijt van krijg.

Woensdag 16 maart…

Is onze jongste alweer een half jaar bij huis, wegens schorsing van school.

Kreeg ik een telefoontje met de mededeling, dat op zijn vroegst in september een plekje is voor onze jongste is, voor behandeling/school/dagbesteding en dat hij in de ergste geval dus nog bijna een half jaar bij huis zit.

Ze proberen nog wel wat te zoeken ter overbrugging, zodat hij weer onder andere mensen en kinderen komt, dan alleen hier thuis.

Als er geen alternatief is dan houd het natuurlijk op, maar dan word het voor hem straks ook moeilijker, om dingen zonder mij te doen en afscheid te nemen bij behandelplek/school/dagbesteding.

Hij heeft natuurlijk een flinke achterstand op de rest van zijn leeftijdgenootjes, doordat hij nu dingen op school en dergelijke mist.

Ik hoop binnenkort meer te horen, of er al iets duidelijk is.

Verder heb ik samen met de oudste een gesprek gehad bij het UWV, met iemand van het UWV, iemand van instantie A en met iemand van instantie B. (zie bericht van 14 maart)

Het gesprek liep niet altijd even makkelijk, met als gevolg dat de oudste volledig dicht klapte.

Zo vroeg ik aan instantie A om uitleg, die kreeg ik min of meer, maar ik begreep er NIKS van, gelukkig was ik niet de enige, want de contactpersoon van het UWV begreep er ook net zoveel van als ik.

Het UWV gaat het uitzoeken, aangezien het ook in hun belang is.

Instantie B, had graag gezien dat onze oudste door zou gaan bij instantie A, in ieder geval tot 1 mei…

Aangezien dit een traject was, wat UWV had ingezet en beëindigd is, en dus niks meer betaald, zou al de kosten die tot 1 mei gemaakt zouden worden bij instantie A, vanuit de PGB betaald moeten worden….

Maar waar instantie B NIET bij stil heeft gestaan, is dat het budget hiervoor NIET toereikend is, en dat heb ik haar maar even duidelijk gemaakt. (de mevrouw van instantie B, vind het niet nodig dat er nieuwe PGB komt voor de oudste)

Ze zei nog wel tegen mij, dat het goed was dat ik dit aangaf….. Ik denk dan bij mijzelf ‘dit had je kunnen weten, je wilt het tenslotte van mij overnemen’….

Zulke gesprekken……. Pffff dat vreet echt zoveel energie…..

Donderdag 17 maart

’s Morgens een gesprek gehad met iemand, en dat was super fijn.

Ze had eerst een bepaald beeld, maar na mijn uitleg en wat er te gebeuren staat, kijkt ze er volgens mij nu heel anders tegenaan. Van haar kreeg ik ook het advies, om een nieuwe contact persoon te vragen bij instantie B, aangezien de vertrouwen ver te zoeken is.

’s Middags was ik kapot, ik zat er helemaal doorheen.

Ik was moe, had veel pijn, zat met tranen in mijn ogen, en had geen puf meer om ’s avonds weg te gaan naar de musical Grease.

Toen ik rustig aan deed, hebben de kinderen hun ongenoegen geuit, naar een aantal instanties. (ze hebben hun zorgen, heel goed verwoord)

Ondanks dat ik rustig aan deed, werd ik steeds meer moe en emotioneler, ik had de handdoek al in de ring gegooid, en voor mijzelf besloten om niet naar Grease te gaan.

Zo moe, zoveel pijn, zoveel verdriet….

Maar ergens diep in mij, was er een stemmetje die zei; je laat toch niet een leuke avond voorbij gaan, door een stel onruststokers?

Met de laatste beetje energie, heb ik mijzelf ‘een schop onder de kont gegeven’, en me opgefrist, en ben ik samen met mijn dochter toch wel naar Grease gegaan.

Wat een geweldige avond was het!!!

Toen ik thuis kwam, was er van de hele vermoeidheid niks meer te vinden.

Vrijdag 18 maart

Hiep hiep hoera, onze oudste is nu 20 jaar!

Natuurlijk juist op deze dag kreeg ik nog een mail van instantie B, ik heb het gelezen, en naast mij neergelegd, ik beantwoord hem, als ik zin heb….

Zaterdag 19 maart

Ik heb vandaag een lekker lui en relax dagje, eerst een paar afleveringen gekeken van dokter Pol, daarna heb ik een paar uur in bed gelegen en mijn boek uitgelezen.

Na het lezen, gauw boodschappen gedaan en eten gekookt, nu ben ik dan eindelijk deze bericht aan het schrijven.

Ik wens jullie een hele fijne avond en tot gauw!

Waardoor er bijna ruzie was

Toch maar even onze verhaal hier neerzetten, waarover ik gisteren ook al schreef.

Het gaat over verschillende instanties, ten noemen UWV, instantie A (dagbesteding) en instantie B (i.s.m. de gemeente).

Onze oudste zoon zit bij instantie A, om iets van ICT te leren, en is daar heen verwezen door het UWV, vanwege sociaal activatie project.

De eerste maanden ging het heel goed, en vond hij het heel leuk, en ging voor zijn gevoel de tijd veel te snel voorbij.

De laatste paar maanden was de lol er af, hij had geen zin meer om te gaan, en was (achteraf) (psychisch) ziek, de ene keer bleef hij dan thuis en de andere keer ging hij er gewoon heen, dit was afhankelijk hoe hij zich voelde.

We hebben aangegeven bij het UWV dat hij het niet meer leuk vond bij instantie A, het UWV gaf aan dat hij het tegen zijn projectleider moest aangeven waar hij meezit.

Zo gezegd zo gedaan, hij gaf aan bij de projectleider van instantie A, dat hij er geen uitdaging er meer inzag, en dat het te makkelijk werd en dus saai, hierop werd niet gereageerd door de projectleider van instantie A.  

Paar weken geleden hebben we te horen gekregen dat zijn PGB stopt…..

Ik heb dit netjes doorgegeven aan de coach van project A, deze zou onze oudste afmelden bij de projectleider….

Onze oudste die had van YESSSS nu hoef ik er niet meer heen, ik ben afgemeld door de coach van instantie A.

Ik dacht bij mijzelf PRIMA, jij gelukkig ik ook gelukkig!

Al hoefde hij er nog maar 3 keer heen, hij had/heeft er geen  zin meer in.

Toen begon het gedonder…… op woensdag 9 maart…

Toen kreeg ik een telefoontje van instantie B, die wist hoe onze oudste er over dacht, dus ik vertelde het goede nieuws, en ik heb ook gezegd dat het nog maar om een week gaat….

Nu heeft de persoon van instantie B contact gezocht met instantie A, en gevraagd of onze zoon wel tot 1 mei daar mocht blijven….

Natuurlijk, was de antwoord van instantie A.

Nadat ze de met instantie A had gebeld, belde instantie B mij, met het ‘goede’ nieuws, en met de vraag of ik onze oudste positief wil beïnvloeden/aanmoedigen, om toch maar even door te zetten bij instantie A.

Ik heb dit geweigerd, ik heb gezegd dat ik mijn kind niet ergens heen hoeft, als hij het niet leuk vind en dat het eigenlijk nog maar 1 week hoeft. (omdat de oorspronkelijke verwijzing vanuit de UWV komt en op 19  maart stopt)

Nou zei de persoon van instantie B, dan mail ik je zoon wel, en vraag of hij het toch wil doorzetten.

Ik vind het prima, als jullie dat willen…..

’s avonds kreeg onze zoon de mail over de project bij instantie A, waar in een heel verhaal stond..

Onze zoon heeft netjes beantwoord en gezegd dat hij er niet meer heen wilt, en met de redenen waarom niet.

Hij heeft daarop nog geen reactie ontvangen……

Donderdag 10 maart.

Onze zoon heeft een mail gekregen van zijn coach (instantie A), met zijn boodschap daarin en een verzoek….

Je bent waarschijnlijk afhankelijk van moeder die je brengt. Vertel haat maar dat je graag wilt heen gaan. (gekopieerd vanuit de mail)

Onze zoon heeft netjes terug geantwoord met;

Ik ga niet akkoord, als ik zeg tegen mijn moeder dat ik heel graag naar instantie A wil dan lieg ik.
Ik mag en wil liever niet liegen tegen mijn moeder.
Ik ben de uitdaging kwijt bij instantie A en leer bijna niks meer.
Misschien kan er een tegemoetkoming komen om te leren wat misschien handig kan zijn in de dagelijkse leven(bijvoorbeeld het communiceren en/of het leren van het beheersen van de angstige gedrag dat komt met PDD-NOS) of het verder leren van andere mogelijkheden in de computer techniek. (gekopieerd vanuit de mail)

Onze zoon heeft ook hierop geen reactie gehad….
’s Middags laat komt mijn man thuis van zijn werk, en vroeg aan mij hoe de persoon van instantie B aan zijn telefoonnummer komt…
Nou die had ik een keer gegeven vanwege onze jongste……
De persoon van instantie B, heeft een telefonisch gesprek gehad met mijn man, tijdens zijn werk…. Met de vraag of mijn man onze zoon wel positief wil aanmoedigen/beïnvloeden, om de volgende dag naar instantie A toe te gaan. Nadat mijn man zijn mening hierover heeft gegeven (hij denkt er net zo over als ik), kreeg hij als boodschap mee dat ik gestrest ben…. Nu ben ik heel eerlijk, ik weet niet meer hoe hij daarop gereageerd heeft, want ik was eigen al heel kwaad, dat ze daarom mijn man heeft lastig gevallen op zijn werk.
Ze probeerden op allerlei manieren, hun zin door te drukken….
Ze vergeten 1 ding, het gaat om een kind met ASS, tegen wie ik heb gezegd dat hij er niet meer heen hoeft (naar dagbesteding), en vervolgens moet ik hem de volgende dag maar vertellen dat hij er wel weer heen mag, terwijl hij zo blij was dat dit niet meer hoefde…
Ik heb zelfs in de moeilijke periode van hem, regelmatig positief beïnvloed, dat hij dan rust heeft van zijn zeurende broertje, die overmorgen alweer een half jaar bij huis is..
Waarom mijn man ik bijna ruzie hadden, was omdat hij een telefoongesprek met instantie B aanging, terwijl hij aan het werk was en door enkele andere dingen, wat met het gesprek te maken had.

Onze zoon is de vertrouwen kwijt, in de persoon van instantie B, en heeft dit ook aangegeven en dat hij de toestemming per direct weer laat intrekken, waarvoor hij heeft getekend. (toestemmingsformulier)
De persoon van instantie B, zou dingen uitzoeken voor hem, maar dat is dus niet goed begonnen….
Hij heeft ook netjes gevraagd om een andere contactpersoon.
Ook hiervoor wacht hij op een reactie….
Wat betreft dit bericht, het word vervolgt….
Fijne zonnige dag verder!

 De communicatie van tegenwoordig???

Bijna ruzie

Afgelopen woensdag en donderdag, waren 2 vreselijke dagen…

Er zijn dingen gebeurt/ gezegd tegen ons, waar wij het niet mee eens waren, en waardoor mijn man en ik bijna ruzie hadden…..

Ik wil er wel over schrijven wat er gebeurt is, maar of het verstandig is????? Daarom doe ik het voorlopig maar niet.

Dat is ook één van de redenen dat ik niet eerder een nieuwe bericht geschreven heb, want ik was te kwaad, en dan heb je kans dat ik hier dingen neerzet, waar ik later spijt van kan krijgen.

Ik had me geestelijk op voorbereid dat afgelopen vrijdag ook zo een vreselijke dag zou worden, maar gelukkig viel dit heel erg mee.

Dus mijn weekend was toch nog goed begonnen, want ik weet dat ik er heel lang mee kan zitten.

Deze weekend was het overigens heerlijk relaxed, we hebben heerlijk genoten van het weer, en genoten van elkaar als gezin.

Ik heb eergisteren, gisteren en vandaag leuk geravot met de jongste, en die had de dikste pret kan ik je vertellen.

Mijn man had af en toe wel zoiets van; Doe voorzichtig aan met mamma, straks doe je haar nog zeer.

Gelukkig weet de jongste dat ik heel wat kan hebben, en dat ik wel tegen een stootje kan.

Oké, het is wel eens gevoelig, maar echt pijn, nee dat heb ik niet, alleen houd ik heel af en toe blauwe plekken eraan over.

Die blauwe plekken heb ik er wel voorover, als ik ziet hoe hij geniet, en hem hoort lachen.

Als ik er zat van ben, dan zeg ik stop, en ik weet dat het dan nog niet helemaal doordringt, door zijn enthousiasme, dus zeg ik voor de 2^e keer stop, ik ben er nu zat van en dan stopt hij met ravotten.

Verder vandaag heb ik even heerlijk in een boek gelezen (De Zwarte Piste van Suzanne Vermeer), straks ga ik er verder inlezen, nadat ik klaar ben met spullen klaarzetten voor de komende week.

De komende week zit er sowieso 1 dag bij, die ik liever voorbij liet gaan, maar ja dat lukt helaas niet. (ik hoop dat ik mijn woede een beetje kan inhouden)

Gelukkig hebben we ook leuke dingen komende week, zoals de verjaardag van onze oudste, en ga ik met onze dochter naar de musical Grease.

Ik wens jullie een fijne avond toe en tot gauw!

Bijna depressief

Maanden lang werd ik (bijna) huilend wakker, zo vreselijk moe was ik.

Als de wekker ging, dan stonden mijn tranen nader dan het lachen, ik was zo kwaad op mijn wekker.... Zo kwaad dat ik hem het liefst uit raam gooide, maar ja dan was mijn telefoon ook weg, en dat is niet handig.

Ik heb zelfs mijn wekker met muziek ingesteld, waar ik anders zo vrolijk van word, maar ook dit werkte niet….

Gelukkig stond bijna de voorjaarsvakantie voor de deur, dan kon ik lekker ‘uitslapen’ voor zover het mogelijk is met een ADHD/ASS kindje…

Maar omdat ik wist dat ik aan die week niet genoeg zou hebben, moest ik opzoek naar een oplossing, ten gunst voor het hele gezin.

Mijn oplossing was dat mijn man, een week voor de voorjaarsvakantie vrij heeft genomen, waar in ik mijn rust kon nemen, en aansluitend nog een week rust in de voorjaarsvakantie had.

Als nu de wekker gaat, dan baal ik wel, maar ik ben niet meer boos en verdrietig, en wil hem ook niet meer uit de raam gooien.

Ik denk zelfs dat ik op tijd ben geweest met de ‘rust’ plannen, want anders was ik zeker depressief geworden, en dat is niet kan ik niet gebruiken in onze gezinssituatie.

Waarom ik zo zeker ben dat ik anders depressief was geworden, is puur het verschil hoe ik me nu voel als ik wakker word en hoe ik voor die 2 weken rust wakker werd, en gelukkig begint de zonnetje buiten ook steeds meer te schijnen, en dat doet natuurlijk ook heel wat.

Ik hoop dat ik er weer een poosje tegen aan kan zo, en dat de energie niet binnen de kortste keren weer op is, anders moet ik weer opzoek naar een oplossing…

Ik wens jullie een hele fijne dag en geniet van de zon!

Tot later!

Halverwege voorjaarsvakantie

Voorjaarsvakantie

En zo zitten we alweer halverwege voorjaarsvakantie, die eigenlijk best wel relaxt verloopt.

Natuurlijk is er wel eens iemand boos/op de teentjes getrapt, maar de lucht is gelukkig heel snel geklaard.

De ene kind gaat naar slaapkamer om rustig te worden, en met een ander is het een kwestie van praten. (door te zeggen, dat je niet altijd kunt winnen)

Verder zijn er van die standaard dingen, waar ik steeds tegen oploop, namelijk het eten.

Er is altijd wel iemand die niet met de keuze eens is (omdat ze het niet lekker vinden)…… Of als je vraagt om ideeën, dan zeggen ze, ik weet niks…..

Ik moet zeggen, de oudste is dus wel goed in het bedenken, maar ja, dan kom ik vaak weer de probleem tegen, dat er iemand zegt; ‘lust ik niet’.

Maar goed voor vandaag en morgen zijn we klaar met het bepalen, wat eten we vandaag, en in dit geval dan ook morgen.

De kinderen willen graag dat ik een maaltijdsalade ga maken voor vanavond, en morgen eten we heerlijke chili con carne. Oké, de jongste 2 krijgen wat anders dan chili, maar anders zou het betekenen dat ik het nooit kan maken….

Verder ben ik nog steeds aan het nagenieten, van afgelopen zaterdag, dat ik even een dagje er op uit geweest ben.

Mijn mooie kleur haar herinnert mij er aan, en natuurlijk de foto’s die gemaakt zijn.

Vandaag

Vandaag is de jongste weggeweest met de pgb’er, waardoor ik heel even tijd had om andere dingen te doen buitenshuis.

Zo ben ik even met mijn dochter naar de stad geweest om iets te kopen, waardoor ik nog langer kan genieten van mijn mooie paarse kleur haar. (die kleur is echt zo gaaf, dat ik het graag bij wil houden)

Verder gaan we zo lekker genieten van de avond, de één zal tv kijken, twee zullen vast en zeker gaan gamen, weer een andere doet weer wat anders, maar ik ga straks lekker languit op de bank een boek lezen.

Lezen is voor mij een fijne ont(spanning)…..

Ik mag namelijk graag thrillers lezen, zoals de boeken van Esther Verhoef en Suzanne Vermeer.

Ik heb bijna altijd een boek in mijn tas, want zodra ik even de kans heb, ga ik lekker lezen.

Dus bij deze wens ik jullie een hele fijne avond, en tot de volgende keer!