Luisterend oor

En dan is het alweer zondag, de weekend alweer bijna voorbij....

Maar hoe was het slapen met een anti tandenknarsen bitje....

Vannacht heb ik boven mijn eigen verwachting toch redelijk goed geslapen, ik ben weliswaar een paar keer wakker geweest, maar dat kwam omdat ik wennen moest aan anti tandenknarsen bitje.  (en het gesnurk van mijn man)

Of het nou toeval is of niet, maar ik werd in ieder geval wakker met veel minder pijn, dan afgelopen dagen.

Afgelopen vrijdag wou ik eigenlijk al zo een bitje gebruiken, maar de winkels en apothekers die ik gebeld had, hadden ze niet, dus heb ik het maar online besteld.

Het is altijd maar afwachten, of je het de volgende dag ook daadwerkelijk krijgt via de post, maar ik had geluk.

Er zat een duidelijke gebruiksaanwijzing bij, die je moet opvolgen, zodat het goed om de boven gebit past.

Het zal vast nog een paar nachten wennen zijn, maar alles beter dan pijn, want van pijn kun je ook uitgeput raken.

Tja, zoals ik al zei, het is zondag...

Zondag is vaak een lekker luie dag voor het gezin, dus niet teveel dingen doen.

Maar ja, moeders hebben altijd wat te doen, zoals wasgoed wassen, drogen, strijken, kinderen een luisterend oor geven, en dan zijn er ook vaak nog van die onverwachte dingen....

Luisterend oor.

Ik verneem heel snel als er iets is met de kinderen, maar ik ga ze niet altijd hiermee confronteren, als ik zie dat er wat aan de hand is.

Ze meten tenslotte ook leren om uit zichzelf hun verhaal te doen, en of om hulp te vragen aan iemand, maar als het te lang duurt of ik zie dat er na mijn idee er haast bij geboden is, dan spreek ik ze zeker op aan.

Thuis weten ze dat ze met mij alles kunnen bespreken, maar natuurlijk gebeurt het soms dat ze het toch moeilijk vinden, dan begin ik gewoon met een gesprek, en door met ze te praten, komt het uiteindelijk er wel uit.

Zo gebeurde paar jaar geleden, dat de oudste zei; mam ik wil even me je praten, waarop ik zei; oké.

Uiteindelijk kreeg ik te horen dat hij met zelfmoordgedachtes liep...

Ik werd niet boos, ik werd niet hysterisch ik bleef gewoon mijzelf, en zei tegen hem dat ik blij ben dat hij het mij verteld heeft, en dat ik even contact zou opnemen met de huisarts, en school.

Eigenlijk was dit best wel een grote issue, wat hij mij vertelde.

Maar nu zag ik aan hem, dat er weer wat dwars zit, en hij bleef hier maar mee lopen, en begon er zelf niet over te praten, dus tijd om een gesprek met hem aan te gaan.

Nadat ik hem heb gesproken, bleek dat hem inderdaad wat dingen dwars zat/zit.

Hij vindt het soms te druk in huis, hij is zat van het gemopper tussen zijn vader en zijn broertje, hij zou graag zien dat ze anders met elkaar om zouden gaan, en nog een paar andere kleine dingen.

Dan vragen sommige mensen zich af, waarom verteld hij wel makkelijk over zijn zelfmoord gedachten, en niet over zulke kleine dingen...

Dit komt omdat dit voor iemand met ASS, een heel andere gedachten gang heeft.

Het zelfmoord gedachte ging over hemzelf, maar de andere dingen, heeft te maken met de overige gezinsleden.

Hij trekt dan als ware in zijn beleving andere gezinsleden mee, in de situatie wat hij vervelend vind.

Hij moet zijn ongenoegen uiten of nare dingen zeggen (hoe je het ook wilt noemen), over de gezin waar hij uitkomt en waar hij ook heel veel van houd.

Hij krijgt dan het gevoel, als of hij dingen zegt wat eigenlijk niet kan, omdat je dan andere gezinsleden 'zwart maakt', terwijl het eigenlijk niet zo is.

Dus wat voor ons een grote issue is, kan voor iemand met ASS en kleine wezen, terwijl wat voor ons klein is, voor hun groot zijn.

  

Bron foto, is helaas bij mij onbekend, vandaar geen bron vermelding.

Wat een week

Zo is er alweer een ruime week voorbij, en wat voor een week…..

Er zijn dingen gebeurt wat ik liever eigenlijk vergeet, maar er zijn natuurlijk ook leuke dingen gebeurt.

Vorige week zaterdag, zondag en maandag, heb ik ‘s nachts nauwelijks geslapen, hooguit 1,5 uur per nacht.

Na 1 slechte nacht voel je al brak, na de 2^e nog erger natuurlijk, met als gevolg dat ik afgelopen maandagochtend niet durfde om achter het stuur te stappen, zo vreselijk moe was ik.

Maar onze dochter moest na school, tja, hoe moesten we dit oplossen….

Gelukkig heeft mijn man kunnen regelen, dat hij later kon beginnen, zodat hij onze dochter weg kon brengen. (We brengen haar weg i.v.m. haar darmproblemen)

Ik zat er maandag er helemaal doorheen, ook omdat na mijn idee de hartritmestoornissen weer was begonnen, dus tijd om een afspraak te maken met de huisarts.

Bij mijn huisarts heb ik mijn verhaal gedaan, en heb ik slaappilletjes gekregen.

Ze was er zeker van, dat na 2 slapeloze nachten, dat ik de nacht van maandag op dinsdag wel zou slapen, helemaal met zo een pilletje….

Helaas ook de nacht van maandag op dinsdag, is het slapen weer niet gelukt, ik kon op dat moment eigenlijk niks verdragen, en begon ik om de minste geringste huilen en roepen ‘het enige wat ik wil is slapen!!’

De kinderen waren ongerust, die zagen dat ik bleek was (gelukkig niet huilen), en dat ik me niet goed voelde.

De jongste vond het zo erg, dat hij (die schat) met een paar doosjes pijnstillers aankwam, in de hoop dat mamma zich beter zou gaan voelen….

Maar helaas, pijnstillers helpen niet tegen vermoeidheid en misselijkheid….

Nadat mijn man mij telefonisch gesproken had, had hij weer een afspraak bij de huisarts geregeld voor mij, en gezorgd dat hij thuis was zodat hij meekon.

Bij de huisarts nogmaals mijn verhaal gedaan, en ze was zeer verbaasd dat ik niet in slaap was gevallen met de pilletje, dus moesten we het over een andere boeg gooien.

Ik heb een nieuwe strip pillen gekregen, en een formulier voor bloedprikken.

Dinsdag op woensdagnacht en woensdag op donderdagnacht heb ik redelijk geslapen, maar zonder de slaappilletje!

Ik kon er weer voor 100% voor mijn gezin zijn, in plaats van 75%!!

Oké, ik had aldoor hoofdpijn, maar dat was na zulke rare dagen niet zo vreemd.

Op de nacht van donderdag op vrijdag, heb ik ook heerlijk geslapen, maar werd wakker met heel veel pijn, dat ik er misselijk van werd.

De huisarts had mij al een paar weken geleden gevraagd, of ik ’s nachts ook tandenknarst, daarop kon ik geen antwoord geven, en kreeg het advies dat de mijn man dit even in de gaten moest houden. (hahaha nou daar heb ik niks aan, die slaapt overal doorheen)

Door de pijn ben ik mij eigen gaan verdiepen op tandenknarsen, en ik herkende er heel veel dingen in, dus heb ik een tandenknars bitje besteld, deze ga ik vanavond proberen.

Tot zo ver het gedeelte wat ik het liefst vergeet, behalve dan, dat mijn gezin afgelopen dagen heel lief waren en mij gesteund hebben.

Wat gebeurde er meer…..

Gisteren heeft 1 van de opleidingen (Alfa college), waar mijn vorige bericht overging, contact met mij gezocht en er komt meer contact, met hopelijk goed nieuws voor onze oudste zoon.

Vandaag heeft onze dochter op dezelfde school, meegeholpen met de open dag!

Ze vond het heel leuk en een leerzame dag!

Vanmiddag toen ze thuiskwam, had ze verwacht niet fit genoeg te zijn, door spanning en darmklachten, maar dat viel gelukkig 100% mee.

Omdat ze fit was, zouden we (mijn man, dochter en ik) even super snel een paar boodschapjes halen…

Nou dat EVEN SUPER SNEL duurde zo lang, door de drukte in het verkeer…..

Dus tijd voor plan B!

Plan B was, dat mijn man, mij en onze dochter in de stad zou afzetten, en hij weer terug ging naar de jongens.

Zo gezegd zo gedaan, mijn man heeft ons in de stad afgezet, en ben ik samen met mijn dochter niet SUPER SNEL maar LEKKER RUSTIG gaan shoppen, en hebben we na het shoppen even heerlijke high tea gedaan, en ik moet zeggen, dit is voor herhaling vatbaar!

We gaan nu met volle moed een nieuwe week tegemoet!

Tot snel!

ICT opleidingen

In 2014 heeft onze oudste zijn examens gedaan en gehaald.

Omdat hij heel graag ICT opleiding wilde gaan doen, heeft hij zich zelf daarvoor ingeschreven, in de hoop toegelaten te worden.

Hij is toen ook uitgenodigd voor een intake gesprek bij de Alfa college, en heeft dit voor zijn doen, netjes gevoerd.

Na het gesprek kregen we gelijk te horen, dat de opleiding al vol zat, en dat er zelfs al een wachtlijst was, maar dat hij zichzelf niet op de wachtlijst hoefde te zetten, omdat hij sowieso niet toegelaten zou worden vanwege zijn ASS.

Op dat moment klapje volledig dicht, ja zelfs ik als ouder zijnde.

Aangezien hij zichzelf verder niet had ingeschreven bij opleidingen, moesten we met spoed een andere opleiding zoeken, aangezien hij nog leerplichtig was.

Gelukkig hebben we een leuke opleiding gevonden, waar hij wederom ook zijn diploma gehaald heeft.

Die diploma halen, was niet eens zo moeilijk, omdat dit herhaling was van VMBO.

Op de VMBO  haalde hij zulke mooie cijfers, dat hij in principe zo door kon stromen naar niveau 2, maar de vervolg opleiding waar hij terecht kwam, was niveau 1.

Tja, we moesten hier wel voor gaan, omdat overige opleidingen, al helemaal vol zaten.

Na deze opleiding op niveau 1, wist hij niet wat hij anders kon gaan doen, hij was (en is nog steeds) heel erg gefocust op ICT, maar liep gewoon tegen een muur aan vanwege zijn ASS.

Dus dat werd thuis zitten, wat qua leeftijd wel kon, maar wat betreft starterskwalificatie niet, dus kregen we een brief van de gemeente (leerplicht).

Nu moet ik zeggen, dat de ambtenaar ons heel goed geholpen heeft, door informatie en tips te geven, en zo is hij bij het UWV terecht gekomen.

Daar hebben ze gekeken of er een opleiding was, wat goed bij zijn wensen aansloot, omdat zijn voorkeur nog steeds ICT was.

Er was eventueel  een opleiding, dat zou bij de REA college zijn.

Helaas, REA college werd het ook niet, vanwege zijn niveau….

Wel is hij nu bezig met een re integratie project, waar hij ook iets kan leren wat betreft ICT, alleen duurt dit maar een jaar, en die is alweer bijna voorbij…

Wat er na deze project gaat gebeuren, we hebben geen flauw idee…

Wel hoopt hij ooit de ICT opleiding te kunnen doen, maar zolang hij tegengewerkt word, gaat dit niet lukken.

We zijn dan ook heel erg benieuwd, of er meer mensen zijn, die steeds tegen een muur lopen..

We zouden het dan ook graag willen horen, als dit het geval is.

MLD arts

Een week lang niks geschreven, gewoon omdat ik er geen puf voor had, en eigenlijk nog niet heb.
Ik ben vreselijk moe, en heb al een ruime week weer verhoging en of koorts.
De verhoging/koorts koorts sinds vorig jaar bij mij, zonder dat ik er een aanwijsbare reden bij heb.
De één zegt dat het komt door de stress, de andere door de fibromyalgie, en weer de ander zegt dat het de overgang is..... (alle 3 zou heel goed mogelijk kunnen zijn)

Maar goed ik wilde zo graag iets van mij afschrijven, dat ik toch maar even een poging waag om het te doen.

Jullie weten als het goed is, dat mijn dochter darmen problemen heeft.
Ze is gisteren hiervoor naar de MLD arts geweest, en 23 februari  krijgt ze een coloscopie, en hopelijk volgt er daarna snel de diagnose... (ik weet dat het MLD arts is, maar MLD onthoud ik beter (maag lever darm...) vandaar dat ik deze benaming ook gebruik)

Ik had vandaag al een stukje van mij afgeschreven, door het op mijn Facebook te plaatsen, maar ik wil het ook hier delen.

Steeds weer, moet ik mijn dochter naar school brengen, dat terwijl ze ziek is...
Ze heeft zeker 3 kwart jaar, last van haar darmen. 
Bijna iedere dag diarree, dat is meestal binnen een uur na het nuttigen van een maaltijd. (Dan moet ze 1 of 2x naar de wc, soms vaker)
Ze is somber, heeft weinig zin in dingen te doen. 
Ze is bleek, en haar mooie bos haar glanst niet meer, en haar haar valt uit. (Meer dan gemiddelde, na mijn idee)
Ik voel me slechte moeder, omdat ik haar naar school laat gaan, terwijl ik weet hoe zij zich voelt. Maar als ik het niet doe, dan krijg ik gezeur van school en leerplichtambtenaar.😢
Mijn hart breekt als ik haar steeds zo zie.
Natuurlijk heb ik haar liever thuis, ik zou ook graag thuis zijn, als ik last van mijn darmen heb.
Ik voel heel rot, omdat ik een beslissing moet nemen, wat tegen mijn gevoel in gaat, en dat is mijn dochter naar school brengen......

Ook nog even iets positiefs!!

De operatie bij mijn zoontje aan zijn oor, is 100% goed gelukt!

De trommelvlies is helemaal geheeld!!

Wat een opluchting is dit!

In het voorjaar word zijn andere oor gedaan.

Goede of verkeerde keuzes

Nu had ik eergisteren al geschreven, dat mijn dochter diep ongelukkig is, als ze op school zit.

Ook heb ik geschreven dat ik mijn vermoedens heb, dat de stress op haar darmen slaat, wat dus extra pijn veroorzaakt, aangezien ze sowieso al darmproblemen heeft.

Gisteren zijn we hiervoor dan ook naar de huisarts geweest, maar deze kon maar weinig doen, hij kon alleen maar zeggen; even afwachten wat de MLD arts te zeggen heeft.

Natuurlijk verwachten wij geen wonderen, dat het gelijk na de eerste bezoek alles ineens weer goed is, maar ik hoop wel er heel snel duidelijkheid komt, en dat ze iets kunnen doen of geven, waardoor ze snel beter gaat voelen.

Ze is nu voor de 3^e dag op rij thuis, de eerste twee dagen had ze echt gigantisch veel pijn, waar geen pijnstiller tegen helpt helaas.

Vanmorgen heeft dan ook nog verhoging bijgekregen, tja en dan zit ik ook in vreselijke tweestrijd, wel of niet naar school….

Ik heb uiteindelijk er maar voor gekozen, om haar thuis te houden, omdat in de loop van de ochtend vast en zeker de temperatuur gaat oplopen.

Ik ben wat betreft zieke kinderen, wel heel erg onzeker geworden, nadat ik een paar keer verkeerde inschattingsfout heb gemaakt.

In het verleden gebeurde het wel eens, dat de kinderen aangaven dat zij zich niet lekker voelden, en ik ze gewoon naar school bracht, omdat ik dacht dat het meeviel, met als gevolg dat na een paar uurtjes de school mij belde, met de mededeling of ik de zieke kind wel wil ophalen….

Natuurlijk ben ik bang voor praatjes en gedachten, dat ze mij een slechte moeder vinden, omdat ik een ziek kind naar school breng…..

Maar ik ben ook bang voor de reacties of gedachten enzovoort, als ik mijn kind thuis houd als zij zich ziek voelen, en het misschien achteraf wel meeviel.

Het moet toch ook niet zo zijn, dat de kinderen gaan denken, dat ik hun niet geloof, juist omdat ik ze wel eens ziek van school heb gehaald.

Ik geloof ze wel, maar soms is het echt heel moeilijk om een keuze te maken, als het gaat om wel of niet naar school.

Ik heb geen zin in gezeik met school…. (die heb ik in het verleden gehad, en nu nog wel eens…)

Ik heb natuurlijk ook nog 3 bijzondere kinderen, die door hun beperkingen, verschrikkelijk onzeker over zichzelf zijn, die worden nog onzekerder als ik ze niet serieus neem of geloof. (zelfs dat ze het idee hebben, dat ik ze niet serieus neem of geloof, worden ze onzeker van)

Wanneer maak je dan de juiste keuze??

Ik hoop in ieder geval, voor vandaag weer de juiste keuze gemaakt te hebben…

Voor nu, tot de volgende keer!

Diep ongelukkig op school

Daar zit ik dan, in vreselijke twee strijd…..

Mijn dochter is diep ongelukkig op school/opleiding, er zijn al nodige gesprekken geweest, tussen mijn dochter en mentor, en er is ook een gesprek geweest waar ik bij was.

School was nog maar net begonnen, toen begon ze al te mopperen, dat de klas te druk is en dat er geen klik is enzovoort.

Ze voelde zich zo ongelukkig, dat ze met verschillende ideeën naar haar mentor ging, maar met alles wat ze kwam, werd afgewezen om verschillende redenen.

Nu loopt ze al 3 kwart jaar met buikklachten, waarvoor ze binnenkort naar een MLD arts moet, maar de stress die ze heeft door school, maakt haar nog zieker, want haar stress slaat op haar darmen.

Zodra ze weet dat ze naar school moet, heeft ze veel meer pijn dan in de weekenden en of vakanties.

Buiten de pijn om (waar geen pijnstiller tegen helpt), heeft ze ook dunne ontlasting, hiervoor wil ze wel diarree remmers gebruiken, maar dit mag niet van de huisarts.

Tja, wat moet je dan??

Ze mag tijdens de les niet naar de wc, daar komt bij dat de wc’s niet echt schoon zijn (zeg maar gerust vies)

Waarom de tweestrijd bij mij?

Omdat ik mijn twijfels had over deze opleiding, we hebben haar heel vaak gevraagd, weet je het zeker dat je het wilt doen?

Ja, ze wist het zeker…..

Waarom doe je dit en dat dan niet, terwijl je weet dat je binnenkort weer naar school moet?

Dan krijgen we weer zo’n antwoord mwah mwah, en een heel erge onverschillige houding erbij.

We hebben haar toen de keuze gegeven, je kunt nu nog zeggen, oké ik doe de opleiding niet, maar als je wel voor deze opleiding kiest, dan moet je sowieso het eerste jaar van ons afmaken.

Ze heeft uiteindelijk gekozen voor het laatste…..

Omdat we natuurlijk wel zien, dat ze het moeilijk heeft (door combinatie gezondheid, en geen klik met de klas en geen zin in school) heeft mijn man zoiets, laat haar dan stoppen.

Ik heb zelf zoiets van, NEE, er zijn afspraken gemaakt, als we hier van afwijken, kan ze steeds heel gemakzuchtig hierover gaan denken.

Ik heb wel tegen haar gezegd, als je iets anders wilt gaan doen, dan zal je zelf aan geld moeten te zien komen, om een nieuwe opleiding te kunnen gaan doen, want wij betalen het niet.

Ik bedoel, die bedragen van tegenwoordig, voor een opleiding, die liegen er niet om. (ook dat was de reden dat ze 1 jaar moest afmaken)

Maar goed, ze ziet er iedere dag beroerd uit, en klaagt vreselijk over pijn, en moet heel vaak naar de wc, wat moet je dan als ouders???

Moet we dan maar over onze afspraak heen zetten?? Ik vind dit echt vreselijk moeilijk.

(Het enige wat ik dagelijks tegen haar zeg, als ze begint te klagen, is dat ze niet moet klagen, ik weet wel dat je pijn hebt, omdat je juist iedere dag klaagt…

Soms heb ik ook het idee, dat ze gaat klagen, in de hoop dat ze thuis mag blijven van mij.)

Als iemand idee of tips heeft, dan hoor ik het graag!

Tot gauw!

Stomme verjaardag

Het is alweer 5 dagen geleden dat ik mijn laatste bericht heb geplaatst, in de tussentijd is er heel wat gebeurt.

Zoals jullie hebben kunnen zien en horen, hebben we in Groningen, Drenthe en Friesland behoorlijk last van ijzel gehad, ik was dan ook niet blij dat mijn man naar zijn werk moest.

Maar goed wat moet dat moet, hij is iedere dag op tijd weggegaan, en heeft mij een berichtje gestuurd als hij was aangekomen.

Mijn dochter was maar wat blij, dat er ijzel was en dat ze daarom vrij was van school, dat was dan 1 van de weinige voordelen.

Met zulk koud weer zou ik liefst emigreren naar een warm land, of een fijne winterslaap willen houden, want wat heb ik afgelopen dagen veel pijn gehad.

Door de ijzel kwam ik eigenlijk niet buiten, omdat ik slecht tegen de kou kan.

Wel heb ik de stoep netjes schoongemaakt, sommigen waren de blij mee, maar sommigen op die schaatsen langskwamen, die waren er minder blij mee…

Alleen door het slechte weer kon ik er niet uit om slingers te kopen….

Want afgelopen woensdag was onze jongste jarig, alleen die heeft na eigen zeggen een rot verjaardag gehad.

Zijn visje is dood gegaan op zijn verjaardag, en dat vond hij niet leuk.

Hij zei ook dat de andere visje die nog in leven is, dat die zich eenzaam voelt.

Dus ik kan me heel goed voorstellen, dat dit niet de leukste verjaardag was.

We hebben hem getroost en getroost en getroost, hij was er namelijk echt kapot er van.

Gisteren hebben we maar 2 nieuwe visjes gehaald, zo dat de andere visje zich niet meer eenzaam hoefde te voelen.

Wat betreft de versiering, dat hebben we op een andere manier opgelost.

Gisteren was het gelukkig de laatste ijzel dag, en waren de stoepen en straten weer normaal begaanbaar.

Alleen keek ik net op internet, en ik zag alweer dat er code geel is, dit omdat er kans op gladheid is….

Ik ga me er maar nu niet te druk om maken, ik ga nu lekker lezen, en morgen zien we het wel weer.

Fijne avond nog! 

Dansende lijnen

Dan ineens hebben we hier in de provincie last van knipperde lichten, als gevolg door het koude weer.

Ik heb ergens gelezen, dat er op een plek stoomuitval is… Nu hoop ik, dat het hier bij knipperende lichten blijft, aangezien de jongste bang is in het donker.

Beneden in de woonkamer, hebben we  in ieder geval extra kaarsjes aangedaan, voor het geval dat….

http://www.rtvnoord.nl/nieuws/157956/Dansende-lijnen-zorgen-voor-stroomdippen

Opmerkingen

Allereerst de beste wensen voor 2016!

Sommige mensen die kunnen opmerkingen maken, dat je hierdoor tot de bot toe bent vernederd.

Soms komt mijn thuissituatie wel eens ter sprake, en dan hebben de mensen hun woordje alweer klaar.

Ze zeggen dan vaak; jullie kinderen zijn dan zeker sleutel kinderen, en zijn jullie als ouders te druk met jullie werk, en moeten de kinderen zichzelf redden…

NEE, ik werk niet, ik ben een FULL TIME moeder, omdat ik al heel snel doorhad dat de oudste ASS had/heeft.

Bij 2^e en de 3^e kind was het precies hetzelfde gevoel, het gevoel dat er iets aan de hand was, en dat mijn vermoedens klopte.

Natuurlijk heb ik ook met enig regelmaat gehoord, dat het de opvoeding is dat de gedrag van de kinderen zo moeilijk is.

Ik zal heus mijn fouten hebben, maar hun gedrag komt niet door de opvoeding, en dat durf ik echt hier neer te zetten, omdat ik van alle hulpverleners vaak genoeg complimenten heb gehad, en heb gehoord dat ik het goed doe.

Ze hebben gezien hoe ik de boel aanpakte, natuurlijk waren er wel eens kleine verbeter punten.

Ik haal heel veel informatie van internet af, hoe je het beste de situatie en gedrag kunt aanpakken.

Ook hierbij moet je goed kijken wat bij jou en jouw kind past, want lukt de ene aanpak niet, dan is er wel een andere aanpak.

Natuurlijk mag je fouten maken, je hebt tenslotte geen gebruiksaanwijzing bij je kind gekregen ;-)

En hé, van je eigen fouten kun je ook leren.

Maar zolang je het met een goed hart doet, doe je het in mijn ogen goed!

Tot de volgende keer!