Irritaties

Zoals jullie weten worden er tegenwoordig heel veel dingen geregeld/bepaald door iemand van de gemeente....
Soms tref je een goed contactpersoon, en soms een verkeerde...
Helaas hebben wij met het laatste te maken, want het contact loopt dus niet goed, en deze persoon zorgt ervoor dat er bij mij de irritaties heeeeeeel hoog oplopen.

Zo zegt deze contactpersoon, dat mijn jongste al voor de zomervakantie verplicht was om naar dagbesteding te gaan, dit hoorde we achteraf tijdens een gesprek, waarop ik contact heb gezocht met de indicatie steller...
Als antwoord kregen wij te horen dat hij niet verplicht was...

Tijdens een gesprek met de contactpersoon, iemand van de dagbesteding en de leerplichtambtenaar is dit nogmaals te sprake gekomen, ik wou duidelijkheid over hoe het nou eigenlijk zat.
De leerplichtambtenaar heeft gezegd dat hij WEL verplicht was....
Waarom weten we dit niet dan?
Contactpersoon trekt de boetekleed aan, die is niet duidelijk naar ons geweest.
Oké nu is het duidelijk, dus deze hoofdstuk is afgesloten!
Maar tijdens hetzelfde gesprek werd er tegen ons gezegd dat wij op het randje zitten, als het gaat om inschakelen van de raad van kinderbescherming....
Wat? Waarom? Wat doen we verkeerd?
Omdat we toch graag willen weten waarom, hebben we een mail gestuurd naar de contactpersoon, met de vraag en dat we graag antwoord willen...
Al wat we kregen, maar geen antwoord van de contactpersoon, wat betreft onze vraag...

Ik heb overigens zelf contact gezocht met de raad van kinderbescherming, de boel uitgelegd, maar deze zagen niet eens een reden om zich ermee te bemoeien, omdat wij nog samenwerken met de contactpersoon.

Iemand die bij ons i.o.g. doet vond dat we recht hadden op een aantal antwoorden, en heeft ervoor gezorgd dat er een gesprek kwam tussen de contactpersoon en ons, en de persoon van de i.o.g. zat er ook bij.

Nou ik kan jullie vertellen dat het een pittige gesprek was...
Wat ik begrepen heb is dat de kinderbescherming (nog) niet word ingeschakeld, zolang wij meewerken en dus nog op vrijwillige basis gaat...
Dat betekend onder andere dat wij formulieren moet ondertekenen, zodat ze bij instanties navraag kan doen.... Zoals de huisarts te contacteren om te vragen of mijn zoontje daadwerkelijk is geopereerd (vanwege zijn verzuim)
PARDON? Vertrouwen jullie ons niet? Waar is de privacy gebleven?
Ze moest ze dit vragen Zorg voor jeugd...
Nou laat deze instantie maar contact met ons opnemen... Ik ga geen papieren ondertekenen, als ze wat nodig hebben dan vraag ik de huisarts zelf wel…

Volgens de contactpersoon zijn we bij zorg voor jeugd aangemeld door school....
We hadden dit al eens nagevraagd bij school, maar school ontkent...
Ik heb ook al eens gebeld naar zorg voor jeugd, daar is niks bekend over ons...

Snappen jullie het nog? Zucht...

Maar goed dezelfde contactpersoon heeft 'samen' met de behandelaar besloten dat er i.o.g. bij ons in huis komt....
Waarom hebben we i.o.g. nodig?
Thuis loopt het goed, alleen toen op school niet en op de dagbesteding niet...
Het heeft te maken met het systeem...
Systeem is dus het gezin, maar gaat voornamelijk om de band tussen mij en de jongste, het stukje symbiose....

Volgens de contactpersoon moet er meer afstand/kloof tussen mij en mijn zoontje komen, dat vind zij (contactpersoon), de behandelaar* en begeleiding van de dagbesteding...
*De behandelaar kan zich niet herinneren dat hij het gezegd heeft, want ik heb natuurlijk navraag gedaan, want het is netter als het ook tegen mij/ons wordt gezegd.
Wat betreft dagbesteding klopt het wel dat deze het gezegd heeft.
Degene die vinden dat er afstand tussen mij en de jongste komt, had het liever gisteren dan vandaag...

Natuurlijk weten we dat er afstand nodig is voor de ontwikkeling, maar wie zijn zij om te bepalen wanneer en hoe?

Na dit gelezen te hebben, kun jij je vast wel voorstellen hoe geïrriteerd ik dan soms ook ben…

Ow en een opmerking waar ik me ook woest overmaak, is dat wij een onafhankelijke gesprek dit willen, en onafhankelijke zus en zo….

Hoe onafhankelijk is het, als het in het team wordt besproken en na de hand daarvan een beslissing wordt genomen??? Dit lijkt mij dan niet meer onafhankelijk meer.

Word uiteraard vervolgt….

Facebookpagina Wij5jes

Dagbesteding

Vervolg dagbesteding…

Reactie dagbesteding

Vorige week dinsdagmiddag (23-6), kreeg ik laat in de middag eindelijk reactie van de dagbesteding.

Ik kon niet veel met deze reactie, maar ik moest toch een beslissing nemen of ik mijn jongste zoon, wel of niet de volgende dag naar dagbesteding zou brengen.

Mijn gevoel zei nee, maar ik moet ook verder kijken dan mijn gevoel… Dus heb ik besloten om af te wachten wat de volgende dag gezegd zou worden over zijn oortje door zijn KNO-arts…..

KNO-arts.

Bij de laatste controle in juli, zat er nog een gaatje in het trommelvlies van onze jongste, en moesten we 10 augustus weer komen voor controle.

Controle 10 augustus

Tijdens deze controle kregen we het goede nieuws te horen, dat het gaatje in het trommelvlies helemaal dicht is….. Er was helaas ook slecht nieuws, zijn rechteroor is ontstoken, dus 3x daags 5 druppels in zijn rechteroor, en over 2 weken tergkomen.

Controle 24 augustus

Beide oren zijn goed, geen ontstekingen en of gaatjes in het trommelvlies, we moeten over 2 maanden terugkomen, hopelijk is dat de laatste keer.

Dagbesteding

Ik had besloten om een beslissing te nemen, na het bezoek aan de KNO-arts, aangezien zijn oortje goed is, heb ik met tegenzin besloten om hem toch maar naar de dagbesteding te brengen.

Hoe langer hij wegblijft, hoe meer achterstand er komt, en andere problemen..

Dus ik heb hem netjes bij de dagbesteding afgezet, waar ze mij gelijk vroegen of ik direct een gesprek wou of later op de dag.

Ik ben gelijk het gesprek maar aangegaan, en ik heb mijn woede en verdriet geuit, en voelde me onbegrepen. Ze vroegen aan mij waarom ik iedere keer het verzuim naar voren haalde….

Ze waren toch over het verzuim begonnen, en ik heb het uitgezocht…

Ik was hun geen verantwoording schuldig, maar het gaat om de leerplichtambtenaar, die kon moeilijk gaan doen, over het verzuim die er was geweest.

Natuurlijk is zijn manipulatief gedrag ook besproken, ik blijf erbij dat hij dat niet doet, maar dat dit zijn manier is om hulp te vragen aan mij…. Maar goed, om dit te ‘voorkomen’, is er afgesproken dat hij zijn telefoon moet inleveren.

Verder zijn er nog wat dingen besproken en moest ik over dingen gaan nadenken, maar eerlijk gezegd, ik weet niet eens meer waarover ik na moest denken…..

Mijn hoofd was vol, ik was (en ben nog steeds) moe….

Na mijn gesprek ben ik weggegaan, en ik heb mijn jongste zoon daar gelaten, en zou hem later in de middag weer ophalen.

Paar uur later kreeg ik een telefoontje, of ik hem wel wil ophalen, ze konden niks met hem worden.

Hij luisterde niet, was vervelend, hij had dit gedaan en dat gedaan….

Dit was zo herkenbaar, dit deed hij ook op school, en werd ik ook gebeld...

DIT is zijn manier om ervoor te zorgen dat ik hem kom ophalen, en dat heb ik dus ook direct gezegd.

Zijn telefoon is niet het grootste probleem, wat betreft manipulatief zijn, maar zijn gedrag….

Als hij iets niet wilde doen op school, werd zijn gedrag vervelend, zo vervelend dat ik hem moest ophalen…. Nu hebben ze het bij dagbesteding ontdekt wat hij doet, als hij iets niet wil.

Donderdag en vrijdag ging het overigens wel goed!

Douchen

Vorige week woensdagavond, heeft hij na jaren* eindelijk weer mogen douchen zonder oordopjes!

Toen we het goede nieuws eerder die dag hadden gehoord, hadden we besloten dat hij die avond zou gaan douchen zonder oordopjes.

Op het moment zelf dat hij zou gaan douchen, vroeg hij aan mij waar de oordopjes lagen, want hij vond het toch wel eng.

Ik heb ze klaargelegd voor hem, en ben met het wasgoed bezig gegaan, ik zou later wel horen of hij met of zonder gedoucht had.

Hij had zonder oordopjes gedoucht en hij was er heel gelukkig mee!

Hij zei; ik hoor het douchewater weer vallen, en het klinkt als een waterval, wat heb ik dit gemist.

We konden nu ook makkelijk communiceren met hem, we hoefden niet te schreeuwen dat hij onder douche weg moest.

We zijn dan ook super blij dat de operatie geslaagd is, en dat het trommelvlies helemaal dicht is nu.

*Toen hij nog op de peuterspeelzaal zat heeft hij buisjes gekregen, deze zijn in 2012 operatief verwijderd. We hadden allemaal gehoopt dat de trommelvlies weer dicht zou groeien, maar helaas dit gebeurde niet. Vorig jaar is zijn rechteroor geopereerd om het trommelvlies te dichten, en dit jaar zijn linkeroor.

 Tot gauw!

Wij 5jes Facebook

Reactie van dagbesteding

Reactie dagbesteding

Dag,

Ik heb je 18 augustus samen met …. een half uur eerder uitgenodigd omdat wij ons zorgen maken over de aanwezigheid van ……. We wilden dit met je bespreken voordat het gesprek van start ging in het belang van ……. Ik heb de indruk dat jij het gevoel hebt dat we tegenover je staan, ik vind dit jammer omdat wij graag naast je willen staan in het belang van …….

Ik begrijp dat je negatieve ervaringen hebt opgedaan bij scholen, instanties, etc. wat betreft het weglopen van ……. Ik vermoed wel dat …… dit inzet als middel. Wanneer …… geen zin heeft om bij het werkbedrijf te blijven dan zegt hij “Ik heb mijn moeder gebeld en heb gezegd dat ik ga weglopen, dit wil mijn moeder niet en nu komt ze me ophalen.”

In het gesprek wilde ik het hier graag met je over hebben, zodat we samen een passende oplossing kunnen vinden. Zoals je zelf al zei ken jij …… het best, met deze reden willen wij graag met je samenwerken. Bij de samenwerking vind ik het belangrijk dat we open en eerlijk naar elkaar kunnen zijn, dit betekent niet dat we het altijd eens zijn met elkaar maar hier kunnen we altijd op zoek gaan naar een compromis.

Ik betreur het dat je ervoor kiest om …… niet te brengen bij dagbesteding. Het gaat goed met …… bij dagbesteding en hier zit een stijgende lijn in.

De leerplicht ambtenaar benadrukt dat aanwezigheid van …… zeer van belang is. Het kan dus niet zo zijn dat wanneer F op vakantie is dat jij beslist om …… thuis te houden.

Uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid hier wel bij jullie als ouders en maken jullie de keuze of …… bij dagbesteding aanwezig is. Ik hoor graag jullie keuze hierin.


Wij nodigen jullie graag uit voor een gesprek.

Met vriendelijke groet

……..

Mijn reactie

Zoals ik al zei, het was netter geweest als jullie gemeld hadden dat jullie een voor bespreking wilden hebben, en ook de redenen waarom, nu kwam het over als een verwijt wat betreft verzuim...

Ik heb trouwens ook in een mail gezet dat ik een beslissing neem, of ik …… wel of niet breng, na aanleiding van jullie reactie.... (die krijg ik nu, F heeft hier niets mee te maken) 

Als ik eerder reactie had gehad, was hij waarschijnlijk gewoon aanwezig geweest. 

Wat betreft zijn gedrag, dan zit je met je vermoeden er flink naast....

De eerste keer is gebeurt op sbo de B. 

Hij is overgeplaatst naar de van Lschool, eerste 2 jaar is er niet weggelopen, dit gebeurde pas in de 3e schooljaar.

Verder heeft hij mij NIET gebeld over het weglopen, dus het lijkt mij sterk toe dat hij dit heeft gezegd. 

Jullie zien het als manipulatie als hij contact met mij opneemt, ik zie het als hulpvraag van mijn  kind, die niets van de situatie begreep op dat moment. 

Zoals je hebt kunnen zien, ben ik inderdaad gekomen, maar heb ik hem NIET meegenomen. (Zoals hij zei)

Ik heb gevraagd om de datums wanneer hij afwezig was, deze treft ik niet in deze mail. 

Jullie willen ons uitnodigen, dan zullen jullie het toch met mij moeten doen, aangezien mijn man aan het werk is.

Nu heb ik toch een brandende vraag....

Zoals eerder aangegeven door jullie, pikt …… mijn emoties op, en dit heeft gevolgen op de dagbesteding...

Ik ben kwaad, echt kwaad, zelfs na deze mail...

Zien jullie het zitten om …… te ontvangen, terwijl hij mijn woede voelt? (En dus gevolgen kan hebben bij dagbesteding)

Groet,

Nadat ik deze mail verstuurd had, heb ik nog een aanvullende mail gestuurd.

Je spreek je zelf tegen....

De leerplicht ambtenaar benadrukt dat aanwezigheid van …… zeer van belang is. Het kan dus niet zo zijn dat wanneer F op vakantie is dat jij beslist om …… thuis te houden.

Vervolgens zeg je;
Uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid hier wel bij jullie als ouders en maken jullie keuze of …… bij dagbesteding aanwezig is...

Dan neem ik toch alsnog een beslissing...
Hij had gisteren of vandaag aanwezig kunnen zijn, dit lag geheel aan de reactie. 
Ik kreeg vanmiddag laat pas een reactie, waardoor hij dus 2 dagen mist...

Grote twijfel bij mij wat ik morgen moet gaan doen, ik krijg een reactie waar ik eigenlijk niks mee kan.
Mijn man heeft het liefst dat ik hem gewoon breng, puur omdat hij bang is voor problemen....

Allerlei gedachten vliegen door mijn hoofd.... Wel of niet brengen??

Binnenkort weer een update

Geen reactie

Geen reactie dus geen dagbesteding, dat was mijn voornemen.

Donderdag had ik de eerste mail gestuurd, ik had via WhatsApp gezegd dat er mail gestuurd was, en deze zou dezelfde avond gelezen worden.

Vrijdag kregen we een mail van de WIJ team, deze was donderdag bij de evaluatie aanwezig, die plaats vond bij de dagbesteding. (De evaluatie was ook de reden dat ik donderdag een mail stuurde)

De mail was gericht aan mijn man en mij, en de dagbesteding, deze heb ik beantwoord, en duidelijk in vermeld dat onze zoontje pas weer naar dagbesteding gaat, als ik een reactie op de mail heb gehad.

Vrijdag heb ik geen reactie gehad, op zaterdag en zondag ook niet (In het weekend had ik ook niks verwacht), zelfs vandaag heb ik geen reactie gehad…

Mijn man had eigenlijk het liefst gehad, dat ik hem vandaag er gewoon heen bracht, maar ik zet die zijn er toch niet voor niets in…..

Mijn man is bang voor problemen….. Vooral omdat ze steeds het woordje leerplichtambtenaar naar voren schuiven in het gesprek.

Ik schrijf toch niet voor niets een mail? Ik geef daarin aan waar ik me zorgen overmaak, en daarin geef ik mijn mening.

Ik gaf in deze mail ook aan, dat ik wacht tot er een reactie komt, voordat ik een beslissing neem.

Als ik hem dus zou brengen, zonder af te wachten op een reactie, wat heeft de mail dan nog voor nut?? Wat voor een betekenis geef ik dan mijn eigen woorden?? ‘Ik wacht af tot dat er een reactie komt, dan pas beslis ik’. Als ik hem zou brengen, voordat ik een reactie krijg, dan betekent mijn woorden toch niks, dan lijkt het alsof ik er niks van meen….

Zelf dacht ik dat ze hem gewoon verwacht hadden, maar ik heb hem dus niet gebracht, daarom had ik nu eigenlijk wel een reactie verwacht door middel van mail en of telefoontje, maar er is helemaal geen reactie gekomen….

Ik baalde trouwens wel een beetje, dat hij niet op dagbesteding was geweest, omdat ik super slecht geslapen had. Normaal zou ik dan even een uurtje kunnen bijtanken, maar dat ging nu niet.

Maar ik ben daarentegen blij, dat ik heb laten zien dat ik het inderdaad meende, wat er in de mail stond.

Zoals het er nu uitziet, breng ik hem morgen ook niet, want ik wacht tenslotte nog steeds op een reactie.

Of er problemen komen??? Tja, tijd zal het leren….. Uiteindelijk kom ik op voor mijn kind!

Word vervolgt…

Dit was vervolg op de bericht van vrijdag 19-8-2016

Weglopen van.....

Tijdje terug had ik geschreven over de hechte band met de jongste zoon, en wat voor reacties dat ik daarop kreeg…

Hieronder een stukje vervolg, en andere dingen.

Controle bij de KNO

Vorige week woensdag zijn we op controle geweest bij de KNO-arts, omdat de keer daarvoor, zijn trommelvlies nog niet helemaal geheeld was.                                                                                                            Na een paar onzekere weken, of de operatie gelukt is of niet, kregen we vorige week eindelijk te horen, dat de operatie geslaagd is, en dat het trommelvlies geheeld is!

Wat een opluchting!!! Hij heeft niet voor niets deze operaties moeten ondergaan.

Van het rechteroor wisten we natuurlijk al een poosje dat het goed was, maar het is altijd afwachten of het ook bij linkeroor ook zo zou zijn.

Na controle van zijn linkeroor, werd er voor de zekerheid ook nog het rechteroor nagekeken….

Ze zag al bij de eerste blik in zijn oortje, dat er iets niet goed was, maar door het oorsmeer kon ze het niet goed zien, en is het oor een beetje leeggezogen (was nogal gevoelig) en werd er nogmaals in zijn rechteroor gekeken.

Helaas zijn jullie nog niet van mij af, zei de KNO-arts, het rechteroor is ontstoken…

Hij moet een week lang 3 maal daags 5 druppels in zijn oor hebben, en ik wil hem over 2 weken weer zien.

Het was natuurlijk een kleine domper, maar ach, de trommelvliezen zijn weer heel en daar doen we het voor.

Voor we het ziekenhuis gingen verlaten, heb ik natuurlijk eerst een afspraak gemaakt….

Op de terugweg lopend naar de garage, zei ik tegen mijn zoon; zullen we naar de dagbesteding gaan, en vertellen hoe het met de ene oor is en met de andere oor? Oké was zijn antwoord, dus zogezegd zo gedaan.

Bij de dagbesteding aangekomen, hebben we verteld dat de operatie gelukt is, en dat zijn andere oor ontstoken is, en 3 maal daags gedruppeld moet worden.

Ik heb gezegd dat het beste is dat hij die week thuisblijft, zodat ik rustig de tijd kan nemen om te druppelen, want mijn zoontje wordt nogal panisch als hij gedruppeld moet worden.

Als antwoord kreeg ik oké, dat is ook beter voor zijn oor dat hij thuisblijft, want hier is het nogal stoffig. Dus we waren samen over eens dat thuisblijven, het beste was voor de ontstoken oor.

Telefoontje dagbesteding

Afgelopen donderdag 18-8-2016 om 13 uur zou er een evaluatiegesprek zijn bij de dagbesteding, maar ik kreeg de dag ervoor de vraag of het ook een half uur eerder kan……

Natuurlijk, in die half uur voor die tijd, kun je toch weinig doen.

Donderdag om half 1 meld ik mij netjes voor het gesprek….

Wat blijkt, de evaluatie is níét vervroegd, ze wouden een ‘voor bespreking’…

Dus ik was helemaal overdonderd, omdat ik niet beter wist dat de evaluatie een half uur vervroegd was.

Maar goed, wat wouden ze voor bespreken….

Ik kreeg te horen dat het verzuim in een maand tijd er hoog was, en over zijn manipulatief gedrag….

Dat zijn verzuim heel hoog was/is, dit kwam voornamelijk door zijn oortje, de andere dagen dat hij niet aanwezig was, was in samenspraak zo geregeld.

Ik weet namelijk voor 99% wanneer hij thuis was en waarom.

Zo kreeg ik een opmerking naar mijn hoofd, dat ik hem wel met elk smoesje hem kan thuishouden…

ZUCHT, wat een vertrouwen is er weer……. Ik kan je vertellen dat ik op dat moment behoorlijk pissig ben geweest, en er nog om ben.

Ook nu begonnen ze weer over de band die ik met mijn zoontje heb, en waar ze weer een moeilijk woord voor gebruiken…. Omdat mijn zoontje mij een keer bericht had gestuurd dat hij heel boos was, en weg wou lopen van de dagbesteding en dat hij de ramen daarin wou slaan, zo vreselijk boos was hij…. Dus ik heb hem via berichten een beetje kunnen sussen, en in ieder geval kunnen voorkomen dat hij daar zou gaan weglopen. Ik heb tegen hem gezegd, dat ik er aankwam, zodat we rustig kunnen gaan praten….

Bij de dagbesteding waren ze niet blij dat ik zou komen, maar ik weet waar mijn zoontje toe instaat is. Achteraf toen ik er was, waren er paar blij dat ik er was, want ze wisten niet hoe ze het hadden moeten aanpakken, en een andere zei dat ik goed aangepakt heb…

Nu kreeg ik gisteren te horen, dat ik dat niet had moeten doen, want dan houd ik …. In stand, en we moeten juist loskomen….

Mijn zoontje schijnt die dag het volgende gezegd te hebben; Ik stuur mijn moeder een berichtje dat ik wil gaan weglopen, dan komt ze mij wel halen….

Ik heb mijn twijfels of hij dit daadwerkelijk gezegd heeft, maar ik was er niet bij dus ik weet het niet zeker of hij het wel of niet dit tegen de begeleiding heeft gezegd.

Hij weet namelijk dat ik hem niet zomaar meeneem, en dat er sowieso eerst een gesprek moet plaats vinden, omdat ik wil weten wat er aan de hand is.

Deze gesprek heeft toen ook inderdaad plaats gevonden, en hij is daar gebleven, en als straf heb ik zijn laptop afgenomen, omdat hij zich niet aan de afspraak hield, die tijdens het gesprek is gemaakt.

Ik weet waartoe hij in staat is, als het om weglopen gaat, ik heb het immers 2x eerder meegemaakt, dit heb ik ook tijdens het voor gesprek gezegd.

Als antwoord hierop kreeg ik; We hebben hem wel in het vizier, dus hij is niet zomaar weg….

Ik heb gisteren na een verhitte discussie, maar een mail gestuurd wat ik heb meegemaakt, als het om weglopen gaat.

Ik heb nog niet eens een reactie gehad, terwijl ik heb aangegeven dat ik pas een beslissing neem, of hij maandag er weer komt, als ik een reactie heb gehad.

Dus zoals het er nu uitziet, gaat hij maandag niet…

Zie hieronder een gedeelte van de mail, die ik verstuurd heb.

Hallo …… en …..,

Toen ik woensdag gevraagd werd, of ik ook een half uur eerder kon komen, ging ik ervan uit dat het de afspraak vervroegd was.

Eenmaal bij jullie aangekomen, blijken jullie een voorbespreking te willen hebben, dat was al overdonderend.

Vervolgens kreeg ik te horen dat het verzuim van ….. Omhoog is gegaan, en over zijn manipulatieve gedrag.

Daarom wil ik graag de datums weten wanneer …. Niet bij jullie is geweest.

Wat betreft zijn gedrag, ik heb geen idee hoe dit op te lossen…

Jullie zien het al manipulatie, ik zie een situatie waar duidelijkheid in geschept moest worden. (Dan gaan we dus van jullie voorbeeld uit, dat …… mij een bericht heeft gestuurd, met de boodschap dat hij gaat weglopen)

…… is al eens weggelopen, terwijl de juf hem opwachtte op het plein, en zei dat ik gewoon weg moest gaan, terwijl ….. Al aan het ‘moeilijk’ doen was.

Ik rij naar huis, kom op dezelfde weg naar huis, ….. tegen.

Terwijl …… was weggelopen, is de juf naar binnen gegaan, en heeft iemand anders geroepen om hulp.

In die tijd dat er hulp geroepen werd, heeft ….. al een flinke voorsprong…..

Tegen de tijd dat de ‘hulp’ zou gaan zoeken, had ik …. alweer bij school gebracht…

Op een andere school werd mij verzekerd, dat hij niet naar buiten kon gaan….

Er waren genoeg mensen die dat dan wel zagen, mocht dit gebeuren…

Je kunt wel raden wat er gebeurt is……… Ja ….. was er tussen uitgeknepen…

Is het dan vreemd dat ik ‘wantrouwig’ ben?? Dat lijkt mij niet toch??

Op school zijn ze met meer mensen dan bij jullie, en op school is het hem gelukt, dus waarom zou het bij jullie niet lukken?

Ik heb genoeg met hem meegemaakt, ik weet waar toe hij in staat is, zolang ik geen reactie krijg van dagbesteding, gaat hij in ieder geval volgende week niet heen, aangezien de vaste begeleiding waar hij een goede klik mee heeft, heerlijk van een weekje vakantie geniet.

Word vervolgt……

  

Bescherming en band betreft de jongste

Ik krijg regelmatig reacties/opmerkingen over de band met jongste, het lijkt hier wel op, het lijkt daar wel op, maar er komt nooit bij de mensen op dat dit kwetsend over kan komen en/of wat hier de mogelijke oorzaak van is, waarom wij zo een band hebben. (Wat voor naam ze het er ook aangeven)

Mijn zwangerschap van de jongste

De zwangerschap van jongste was ongepland, maar hij was meer dan welkom.

Maar deze zwangerschap liep anders dan de andere 2 zwangerschappen, waardoor ik ongerust werd, en naar het ziekenhuis toe mocht voor extra controle.

Geboorte van de jongste

Hij is geboren door middel van een keizersnede, terwijl ze de wond aan het dichtmaken waren, kreeg ik pijn, dus de ruggenprik deed op het laatst zijn werk niet goed.

Ik kreeg via het infuus extra verdoving, wat niet echt werkte…..

De rit vanaf de OK naar de uitslaapkamer, was zeer pijnlijk, elk drempel voelde ik.

Ze wilden de jongste aan mij geven, maar ik kon hem niet aannemen door de pijn, ik had namelijk heel veel pijn.

Na heel veel pijnmedicatie en morfine, ging de pijn weg, en wou ik mijn zoontje bij mij hebben.

Nadat ik weer gevoel in mijn benen kreeg, mocht ik weer naar de zaal, en wilden ze de jongste van mij overnemen. Ik zei: Nee, ik heb geen pijn meer, hij blijft bij mij en ik laat hem niet meer los.

Na de geboorte van de jongste

Na de geboorte van de jongste, ging het iedere dag wat slechter met mij.

Ik zag het leven niet meer zitten, en stond soms boven op de trap met de gedachte, zal ik hem van de trap gooien. Gelukkig had ik heel snel helder van geest, en wist dat dit niet de oplossing was.

Omdat ik zelf door had dat het niet goed ging met mij, had ik dus een afspraak gemaakt met de huisarts. Ik heb van de huisarts antidepressiva gekregen.

Maar door deze medicatie werd de situatie erger, en ik dacht steeds meer aan zelfdoding.

Weer naar de huisarts gegaan, met de vraag of ze konden regelen, dat ik opgenomen zou worden.

Ik ben inderdaad opgenomen geweest, ik wou dit voor de veiligheid voor mijn gezin en mijzelf.

In die periode, had ik heel erg het gevoel dat de jongste niks van mij wou weten.

Pas bij thuiskomst, kon ik een goede band met hem opbouwen, die is er gekomen en ook nooit meer weggegaan.

Velen zeggen dat wij geen normale band hebben, en gebruiken moeilijke woorden voor, maar ik heb de functie aanvaard voor hem te zorgen en beschermen, en ik heb voor mijn gevoel heel wat goed te maken.

Verder is bij de mensen WEL bekend (die reactie/opmerkingen maken) dat hij ADHD en ASS heeft.

Niet zo vreemd toch dat hij zich aan mij hecht? Vooral vanwege ASS.

Verder loopt zijn ontwikkeling achter, wat betreft kalenderleeftijd.

Ja, het is een zorgen kind, net als mijn oudste 2, maar bij hem heb ik meer zorgen.

Zo heeft hij op hele jonge leeftijd, zijn 1^e migraine gehad (hij zat toen op de peuterspeelzaal of kleuterschool)

Ook moesten we een keer, midden in de nacht met hem naar het ziekenhuis, wegens een gedraaide bal.

Op een dag, raakte hij bijna buiten bewustzijn, terwijl hij naast mij zat in de auto, toen we terugreden van school naar huis. Ik heb de oudste 2 opdracht gegeven, om hem wakker te houden, door tegen hem te praten. Ik heb toen ik de auto geparkeerd had, direct 112 gebeld, en er werd een ambulance gestuurd. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid. Tegen de tijd dat de ambulance er was, kreeg hij weer wat kleur op zijn gezicht, maar is voor de zekerheid wel naar het ziekenhuis gebracht.

Reden waarom hij bijna buitenbewustzijn raakte, dat zijn ze nooit achter gekomen.

Omdat wij ongerust waren, is hij 1 nacht ter observatie in het ziekenhuis gebleven.

Dit alles zorgt voor een band, die ik met de jongste heb.

Dan heb ik nog niet eens over de kno operaties, waarbij hij een nacht in het ziekenhuis moest blijven.

Die keren dat hij in het ziekenhuis moest slapen, is vader daar gebleven, zodat ik mijn rust kon pakken, om de volgende dag zonder migraine voor hem en de andere 2 kinderen te kunnen zorgen.

Ook zijn we een keer met hem naar het ziekenhuis geweest, omdat hij zijn voet tussen de spaken heeft gehad.. (Gelukkig niets gebroken, maar wel een spalk, om zijn voetje rust te gunnen)

School

Op de SBO de bekenkamp, is hij 2x hardhandig aangepakt door leerkracht.

Eén is er heel eerlijk in geweest, en de andere ontkende het. (Maar de jongste had wel wondjes).

De zmlk-basis school van Liefland, daar is hij ook 2x hardhandig aangepakt.

De eerste keer is mijn zusje voor een gesprek daar heen gegaan, mede omdat ik woest was en om een andere reden.

De tweede keer, was volgens zeggen van de leerkracht tegen mij, dat ze hem gewoon heeft vastgepakt omdat hij haar moest aankijken.

ZMLK VSO, daar zijn dingen gebeurt door de jongste, wat niet door de beugel kan.

Hij weet er zelf niks (meer) van, misschien dat hij op dat moment een kortsluiting had, dit heeft hij ook weleens thuis gehad.

Wat hij wel weet, is dat hij werd aangesproken door de adjunct-directeur, om zijn gedrag naar iemand toe. Hij heeft gezegd dat hij was opgejut, maar er werd volgens hem, niet naar hem geluisterd.

Ow, en dan heb ik nog niet eens over dat hij met een mes bedreigd is, door een leeftijdgenoot…

Dus mensen vinden het dan vreemd dat ik heel beschermend ben, als het om de jongste gaat.

Wij 5jes Like Facebookpagina

Heftige hoofdpijn

Zomervakantie 2016

Deze vakantie, is niet echt een vakantie….

Ik heb geen vakantiegevoel, ik heb hetzelfde gevoel, wat ik ook buiten de vakanties heb.

Ik heb geen hoge eisen als het om vakantie gaat, ik hoeft niet per se op vakantie te gaan of dagjes weg, om vakantiegevoel te hebben

Vakantie is voor mij, lekker uitslapen, weinig tot geen verplichtingen en op tijd staan…

Maar dit jaar is het anders….

Onze dochter moet stagelopen tijdens de vakantie, onze jongste zoon gaat gewoon naar dagbesteding, en onze oudste zoon begint op 1 augustus met zijn dagbesteding.

Onze dochter moet ik om 7.15 uur uit bed trommelen, anders komt ze te laat bij de bus/stage. (Als ze zelf haar wekker zet, dan slaapt ze bewijze van spreken er doorheen)

Onze jongste zoon, die moet om 9 uur bij zijn dagbesteding zijn.

Onze oudste zoon begint op 1 augustus om 9 uur, hij heeft soms hetzelfde probleem als zijn zusje..

Dus ik ben iedere dag vroeg op, om te zorgen dat iedereen op tijd wakker is, en dus op tijd bij stage/dagbesteding is.

Tussendoor zijn er ook nodige afspraken….

Nee, dit jaar is er voor mij geen vakantie, dit jaar heb ik geen 6 weken rust om bij te komen van de hectiek.

Ik zeg dan wel heel stoer; volgend jaar beter….. Maar dat duurt nog zo lang…

Het is even niet anders, ik moet me eigen even door deze periode heen slepen.

Wat dat betreft heb ik alles voor de kinderen over!

Heftige hoofdpijn

Gisteren kwam mijn zoontje naar mij toe en zei; mam ik heb een witte vlekje voor mijn oog, wil je even kijken?

Ik kijk, maar ik zag niks.

Hij klaagde ook over hoofdpijn, en heeft een paracetamol daarvoor ingenomen.

Nog geen 10 minuten later kwam hij weer naar mij toe en zei; mam ik heb hele erge hoofdpijn, ik ben licht in mijn hoofd, en ik ben misselijk…. Ow en ik heb het gevoel dat ik moet kotsen…

Knulletje was vreselijk bleek, en voelde klam aan van zweet.

We hebben hem op de bank gelegd, in hoop dat hij in slaap zal vallen, maar door prikkels lukte het niet, en vocht hij tegen de slaap.

Ik zei tegen hem; Je mag ook naar bed toe, dan blijf ik bij je zitten. (Mede omdat ik hem in de gaten wou houden) Is goed zei hij.

Dus wij met zijn tweetjes naar boven, en hij ging zich lekker innestelen, in zijn bed.

Maar hij kon zijn draai niet vinden, en klaagde steeds over hoofdpijn.

Ik vroeg aan hem, wil je een koud washandje voor op je voorhoofd? Dat wou hij wel proberen.

Mijn man die toevallig boven was, heeft voor het washandje gezorgd.

Ik heb voor de zekerheid ook zijn temperatuur gemeten, maar deze was normaal.

Nadat hij weer goed lag, met een washandje op zijn voorhoofd, viel hij heel snel inslaap.

Terwijl hij sliep, bleef ik rustig bij hem, zodat ik hem in de gaten kon houden.

Toen hij al die klachten voor het slapen gaan had opgenoemd, had ik gelijk het vermoeden dat hij migraine had.

Waarom ik deze vermoeden had? Ik ben er zelf persoonlijk bekend mee, en mijn vader had hier ook last van, dus voor mij komt dit niet zo vreemd over.

Natuurlijk was er een stukje twijfel, omdat de nog maar de 2^e keer was voor hem.

De eerste keer had hij er last van, toen hij op de peuterspeelzaal of ‘kleuterschool’ zat, dus dat is alweer een tijdje geleden.

Toen hij voor het eerst migraine had, toen zijn we nog bij de huisartsenpost geweest, want we wisten niet dat je al zo jong migraine kon krijgen.

De dienstdoende huisarts van toen, heeft hem natuurlijk goed onderzocht, en zei; ik denk dat het migraine is, zijn jullie bekend met migraine? Ja dus, dat ben ik.

Maar goed, even teug naar gisteren, natuurlijk twijfelde ik wel een beetje, vooral omdat ik in de eerste instantie de 1^e migraine van hem vergeten was.

Ik hield alles in de gaten, zijn klachten, zijn temperatuur, en hoe lang de hoofdpijn zou duren.

Als de paracetamol niet zijn werk zou doen, en hij heel bleek bleef, dan had ik zeker de huisarts gebeld.

Gelukkig was de hoofdpijn gezakt toen hij wakker werd, en was hij aan het begin van de middag, weer bijna zo fit als een hoentje.

In één van de volgende berichten, wil ik vertellen over de band tussen de jongste zoon en mij.

Ik krijg namelijk weleens reacties dat de band die ik met onze zoontje heb, dat ik dat moet veranderen, en hem los moet laten…

Natuurlijk moet ik hem loslaten, en dat probeer en doe ik ook, maar de mensen die hier iets over zeggen, weten NIET wat wij SAMEN hebben MEEGEMAAKT.

Dus tot ziens! xxx

Wij 5jes Facebook

Hoe is het nu

Eindelijk weer een berichtje…

Tijdje geleden had ik verteld, dat onze zoontje geopereerd was aan zijn linkeroor.

Een week na de operatie, moest hij voor na controle langskomen.

Eigenlijk hadden we het idee dat het niet geslaagd was, maar de KNO-arts kon daar geen antwoord opgeven, omdat er een ontsteking bij was gekomen.

Een week lang, moest ik 3x daags, 5 druppels in zijn oor doen, en over 2 weken terugkomen.

Iets meer dan week later, belde ik naar het ziekenhuis, omdat onze zoontje het idee had dat zijn andere oor (is hij vorig jaar november aan geholpen) ook ontstoken was, en ik vroeg of hij ook eerder voor controle mocht komen.  Dezelfde middag konden we al langskomen, en zijn de beide oren gecontroleerd. Zijn rechteroor zag er rustig uit, en zijn linkeroor, daar zat nog een heel klein gaatje in.  We hebben goede hoop dat deze toch nog dichtgaat, maar dit horen we pas in augustus.

Tot de volgende afspraak, moet hij zich aan een aantal regels houden….

Dit betekent dat hij niet mag persen, niezen, krach zetten, tillen en andere dingen waarbij druk op het oor kan komen.

Dit is ontzettend moeilijk, want probeer maar eens het niezen tegen te houden…. Daarom niezen met de mond open.

Omdat hij zich goed voelt, vergeet hij nogal eens om aan de andere regels te houden, zoals bukken en tillen, en zegt hij ineens; Oeps, ik heb gebukt, of ik heb iets getild.

Dus ik ben bijna de hele dag bezig om hem in de gaten te houden, dat hij geen verkeerde dingen doet, en om hem te helpen als er iets opgepakt/gedaan moet worden, waarvoor hij moet bukken/tillen.

Verder verveelde hij zich heel erg….

Dus aan het einde van de dag, ben ik vreselijk moe, en geen puf meer om te schrijven

Afgelopen week is hij weer voor het eerst, sinds de operatie, 2 dagen naar de dagbesteding geweest.

Hij heeft zich prima vermaakt, al kan hij daar nauwelijks iets doen, en heb ik even 2 dagen ‘rust’ gehad.

De komende weken, zal hij vooral op de laptop bezig zijn, omdat hij dus niet mag tillen enzovoorts, dit heeft afgelopen week ook gedaan bij dagbesteding.

Ook gaat hij regelmatig mee met de coaches, boodschappen doen voor de lunch ofzo…

Vakantie

Normaal als mijn man thuis is vanwege vakantie, is het hier thuis na een week niet meer zo gezellig…

Dit jaar zal het voor het eerst anders zijn….

Onze dochter moet tijdens zijn vakantie stagelopen, en onze jongste wil gewoon graag naar de dagbesteding blijven gaan, deze 2 zeggen dan ook steeds gekscherend tegen hun vader; Wij hebben deze vakantie lekker rust van jou….

Wij (mijn man, oudste zoon en ik) zullen genieten van de rust hahaha, even geen/ minder gezeur of ruzie, en hopelijk heb ik straks weer genoeg energie om weer een bericht te schrijven.

Tot gauw!
Wij5jes Facebook

Verveling

Afgelopen woensdag ben ik met de jongste voor na controle geweest bij de KNO, en we hoopten een beetje op goed nieuws, maar kregen die (nog) niet.

De KNO-arts vertelde ons, dat ze niets kon zien, wat betreft het trommelvlies, omdat er een ontsteking er voor zit.

Dat was even flink balen, vooral voor de jongste, omdat deze nu een week lang 3x daags moet druppelen in zijn oor, en daar heeft hij vreselijk veel hekel aan.

Verder moet hij nog heel voorzichtig aandoen, tot dat de KNO-arts zegt, dat hij weer alles mag doen.

Hij mag namelijk niet bukken, niet tillen, niet niezen, niet persen, enzovoort, eigenlijk mag hij nietsdoen, waardoor er druk op het oor komt.

Douchen en haren wassen gaat nu dus ook niet zo makkelijk, en daar komt bij dat hij een beker of een wasbol op zijn oor moet plaatsen, om te voorkomen dat er geen water in zijn oor komt.

Plaats maar eens een beker/wasbol op een oor, bij iemand met ASS…

Dus het is nu wassen aan de wastafel met wat hulp, en gelukkig is zijn haar heel kort, waardoor wij het heel makkelijk schoon kunnen houden.

Hoe langer hij thuis zit, en dus geen dagbesteding heeft, hoe meer hij zich gaat vervelen…

Dagbesteding zit er voorlopig niet in, omdat daar veel dingen worden gedaan, waardoor er druk op zijn oor komt. Hij kan er dus pas weer heen, als de KNO-arts zegt dat hij weer alles mag gaan doen.

Stage

Afgelopen dinsdag heeft onze dochter een gesprek gehad, voor een stageplek.

Afgelopen woensdagavond kreeg ze een telefoontje, dat ze is aangenomen voor een stageplek, en dat ze aanstaande maandag mag gaan beginnen.

Wat een opluchting voor iedereen, maar vooral voor haar, omdat ze er met openbaar vervoer er heen kan gaan, en dat ze gewoon thuis lekker kan gaan slapen, en dus geen last van heimwee krijgt.

Ze heeft er super veel zin in, om maandag te gaan beginnen bij haar nieuwe stageplek.

Ik heb haar beloofd de eerste dag er heen te brengen, zodat ze met mij kan praten als ze zenuwachtig is, en ophalen hoort er natuurlijk ook bij, zodat ze haar verhaal kan doen hoe haar eerste dag was.

Tot gauw!

Wij 5jes Facebookpagina

Slapeloze nacht

We zijn inmiddels al een paar dagen verder, sinds de operatie van onze zoontje, en eigenlijk ging het wel redelijk.

Oké, hij was moe, had oor en keelpijn, en had last van duizeligheid, maar verder ging het goed met hem.

Zaterdag was het laatste stukje oplosbare watten uit zijn oor gevallen, na ons idee was het dit keer wel heel snel, in vergelijking met de vorige keer.

Zondag overdag zei hij, mam ik heb een loopoor, kun je even kijken?

Ik ga bij zijn oor kijken, en inderdaad een loopoor.

Ik heb het voorzichtig de oorschelp schoongemaakt met een papieren zakdoekje, en dat ging zo een beetje de hele dag door.

Op een bepaald moment, kwam er niks meer uit, waardoor wij opgelucht waren.

Deze ervaring (loopoor na de operatie) hadden we al van de vorige keer.

’s Avonds zegt onze zoontje: Mamma volgens mij is er oorlog in mijn buik, ik heb vreselijke buikpijn, en heb diarree. (Sinds de operatie, is hij snel misselijk en heeft hij snel buikpijn)

Nadat hij een paar keer naar de wc was geweest, zei ik tegen hem; probeer maar lekker te slapen.

Stilletjes hoopte ik op een ongestoorde nachtrust, zonder ongelukjes wat betreft diarree.

’s Nachts rond 3 uur, trok onze zoontje aan mijn deken (hij ligt op het logeerbed naast mij), mam mijn oor loopt weer…

Waarop ik zijn oortje heb schoongemaakt, en zei; Ga maar lekker slapen, het is net 3 uur geweest.

Zegt hij heel lief tegen mij, sorry mamma, dat ik je wakker gemaakt heb.

Geeft helemaal niks lieverd, zei ik tegen hem, jij kunt hier ook niks aandoen.

Gelukkig is hij weer heerlijk gaan slapen, hij lach zo lekker te slapen, dat hij zelfs begon te snurken.

In de eerste instantie dacht ik, dat mijn man snurkte, dus ik gaf hem een por, om vervolgens te horen dat, dat het gesnurk van een heel andere kant kwam.

Even later hoorde ik aan beide kanten gesnurk, dus je kunt je misschien wel voorstellen, dat ik niet echt goed geslapen heb.

Rond 8 uur werd ik wakker, zo ook onze zoontje, en die begon gelijk te praten.

Mamma, ik heb het idee dat de operatie niet gelukt is.

Waarop ik antwoorde, dat horen wij woensdag wel, tijdens de na controle. Maar lieverd, we zijn niet boos op jou, als het inderdaad mislukt is, daar zijn zoveel redenen voor, waardoor zoiets mislukt.

Ik zag dat hij opgelucht was, toen ik hem dit vertelde, dat wij niet boos worden.

Zelf ben ik op dit moment erg emotioneel en moe…

Door de vermoeidheid, ben ik snel geïrriteerd, en kan ik het geluid van de laptop waar onze zoontje mee bezig is, niet verdragen. (Spelletjes, YouTube filmpjes)

Normaal draagt hij een hoofdtelefoon, maar door zijn operatie is dit nu niet mogelijk, waardoor ik al vanaf donderdag in de lawaai zit, want de tv staat natuurlijk ook nog aan, vanwege de anderen.

Gisteren was het zo erg, dat ik naar boven gevlucht ben, en stond het huilen nader dan het lachen…

Ik neem het niemand kwalijk, dit is nu eenmaal even zo, en ik hoop dat er vanaf woensdag er gauw verandering inkomt.

Nu vlucht ik aan het begin van de avond steeds naar boven, om toch even een rustmomentje te krijgen, en eventueel de tranen van vermoeidheid kan laten gaan.

Fijne avond!

Wij 5jes Facebook

De operatie

Zoals gisteren geschreven, zou ik vertellen over de operatie bij onze jongste zoon.

In november 2015 is het trommelvlies van zijn rechteroor, gedicht door middel van een operatie, en nu was zijn linkeroor aan de beurt.

’s morgens om half 8 melden wij ons in het ziekenhuis, en mochten wij plaatsnemen in de ouderkamer, tot dat we opgehaald werden.

Na ongeveer een half uur komt er een verpleegster, die zei dat wij wel heel vroeg aanwezig waren, want de operatie zou pas om 11.00 uur/ 11.15 uur plaatsvinden.

Tja, half 8 staat in de brief, dus we zijn er…

Het was ook geen probleem, ze zou ons naar de kamer brengen, n daar werden een aantal dingen gecontroleerd, en toen was het wachten tot dat de jongste opgehaald zou worden.

We zouden het net zo doen als de vorige keer, dat wou onze zoontje graag.

Ik hoefde dit keer weinig uit te leggen, hij had het immers al eens meegemaakt, dit had zijn voordelen, maar helaas ook zijn nadelen…..

Op de ziekenhuiskamer begon hij al te roepen; Ik wil niet, ik wil naar huis…

Allemaal sussende woorden gebruikt en hem afgeleid door te gaan spelen.

Op een gegeven moment, werden wij (zoontje en ik) opgehaald, we moesten naar de voorbereidingskamer…

We werden gebracht door 2 verpleegsters, wat eigenlijk niet de bedoeling was, want er moest een pedagoog aanwezig zijn.

Ze zaten onderling te overleggen wie er nu bij zal blijven, tot dat onze zoon onder narcose was… Uiteindelijk heeft één van de verpleegsters gebeld naar de afdeling, om te vragen wie er mee zou gaan naar de operatiekamer, één van de verpleegsters of toch een pedagoog.

Uiteindelijk werd het toch een pedagoog.

Ook kwam er iemand vragen aan mijn zoontje, wil je nu het infuus of op de operatiekamer?

Hij zei, op de operatiekamer.

Oké, was het antwoord.

Wat zowel onze zoontje en ik niet doorhadden, was dat ze al de infuusnaald in de rug van zijn hand wou steken…

Daar ging het mis, want de vorige keer was dit op de operatiekamer gebeurt.

Toen begon onze zoontje weer te roepen, ik wil niet, ik wil naar huis, ik ben bang voor prikken…

Hij stopte zijn armen onder de deken, en probeerde stiekem het polsbandje kapot te maken..

Ik zei tegen hem, je bent toch niet je polsbandje aan het kapot maken he?

Ja, dat deed hij dus wel, en het was hem gelukt..

Toen was er naar mijn idee, lichte paniek bij de pedagoog, want er was geen reserve polsbandje meer..

Uiteindelijk is het vastgeplakt met een witte kleefpleister, en had hij nog geen infuusnaald in zijn hand.

Na een paar minuten werden wij opgehaald voor de operatie, onze zoontje was rustig en riep niet meer ‘ik wil naar huis’.

Op de operatiekamer klom hij zelf over van zijn bed, naar de operatietafel, tot zover ging het goed.

Er kwamen steeds meer mensen in de operatiekamer, en die stelde zich bijna allemaal netjes voor.

Tja, en nu moest er toch nog het infuus er in…

Toen begon onze zoontje weer, ik wil niet, ik ben bang voor prikken, en trok zijn arm weg.

De narcotiseur, een hele aardige man, die zei; het mag ook met een kapje.

Eén van de medewerkers liet zien wat het was, en hoe het werkte.

Dat wou onze zoontje wel proberen..

Toen hij het kapje op kreeg, en de narcosegeur rook, drukte hij het kapje weg.

Onze zoon kon nog 1 keer kiezen, een prik of een kapje.

Hij wou van beide niets weten….

Waarop de narcotiseur besloot voor het kapje.

Met lichte dwang, werd het kapje op zijn mond en neus gezet.

Ik zelf dacht dat hij tegenstribbelde, maar volgens de pedagoog, was dit niet het geval.

Als hij dat echt was gaan tegenstribbelen, dan had hij zijn benen ook gebruikt, en dat had hij niet gedaan. Dit klonk wel logisch, en ik was min of meer opgelucht.

Toen hij op de uitslaapkamer was, werd ik gebeld en mocht ik komen naar de uitslaapkamer.

Hij lag nog in een diepe slaap, toen ik bij hem aankwam, maar wat was ik blij om hem weer te zien.

Na een tijdje werd hij wakker, en viel weer in slaap, na een paar woorden met mij gewisseld te hebben.

Ik denk dat hij na een half uur weer redelijk wakker was, en mocht hij weer vrij snel naar zijn kamer.

Hij kon zich niks meer herinneren, over wat er gebeurd was, wat betreft de narcose.

Toen we eenmaal op de kamer waren, viel hij af en toe inslaap, nog helemaal moe van de narcose.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Voor dat de operatie gepland werd, had ik bij zijn arts aangeven, dat hij A.S.S. heeft, deze heeft er goed na gehandeld.

Bij het gesprek met een narcotiseur op 25 mei, had ik het weer aangegeven dat hij A.S.S. heeft, ook hierover heb ik niks te klagen, de dienstdoende narcotiseur heeft goed gehandeld.

Waarschijnlijk wist de persoon van de voorbereidingskamer negens vanaf, en wou ze goed bedoelt het infuus aanbrengen. Nee, ik heb er niks van gezegd, ik was overrompeld en natuurlijk ook nerveus.

Op de heen weg naar de voorbereidingskamer, heb ik een paar gezegd dat onze zoon A.S.S. heeft, en dat vader wil blijven slapen, dit was geen probleem ze zouden dit zeggen en opschrijven.

Op de terugweg van de operatiekamer naar de kamer, heb ik het ook tegen de pedagoog gezegd, dat onze mannetje A.S.S. heeft.

Uiteindelijk bleek na het bezoekuur (ik was al thuis), dat er niks is doorgegeven, wat betreft het slapen….

Het leek er even op dat mijn man op een stoel moest slapen..

Tijdens het videobellen met mijn zoontje, zag ik ineens dat ze heel druk bezig waren de bedden te verplaatsen, en logeerbedden te plaatsen, zodat de ouders die bij hun kind wilden blijven slapen, het alsnog konden doen.

Deze opname, was in vergelijking met de vorige keer, een drama….

Mocht er ooit weer een opname nodig zijn, dan hoop ik dat het beter gaat dan de laatste keer.

Wij 5jes Facebook

Jongste zoon

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier een bericht geplaatst heb, dus hoogtijd voor een update ;-)

Zoals jullie hebben kunnen lezen, is onze dochter gestopt met haar stage op Texel, vanwege hele erge heimwee.

Sindsdien moet ze opzoek naar een nieuwe stageplek, en die is helaas niet zo makkelijk te vinden, zoals gehoopt, waardoor ze nu dus halve dagen naar school moet opzoek naar een stageplek.

Op school zijn is niet leuk, vooral niet als je regelmatig alleen in de klas zit, zonder medeleerlingen en/of leerkrachten.

Ik vraag me soms ook af, of dit mag, dat ze alleen in de klas zit, ik vind het in ieder geval geen fijn idee, dus hopen dat ze gauw een stageplek vindt.

Onze jongste gaat sinds een paar week naar de dagbesteding, in het begin was het heel vermoeien, wat ook niet zo vreemd is na 8 maanden thuiszitten, maar nu gaat het gelukkig de goede kant op.

We wilden het rustig gaan opbouwen, dus eerst een tijdje halve dagen, en dan een paar hele dagen, om vervolgens hele dagen te gaan.

Maar het gaat zo goed daar, en hij vindt het zo leuk, dat hij zelf aangaf dat hij hele dagen wil gaan doen. Dit is natuurlijk helemaal geweldig!! Daarvoor wil ik wel een paar keer op 1 dag, voor niets daar heen gaan om hem op te halen.

Neem nou vorige week donderdag 2 juni, hij zou in de eerste instantie tot 11.30 uur/ 11.40 uur daar blijven op dagbesteding, dus ik sta rond die tijd bij de dagbesteding om hem op te halen, met in mijn achterhoofd wetende, dat de kans aanwezig was dat hij daar wou blijven eten, omdat ze loempia’s gingen maken.

Kreeg ik eens de mededeling van hem; mam ik blijf eten, kom je mij zo weer halen?

Natuurlijk geen probleem, ik ga wel even naar de Ikea, ik ben er tegen 13 uur er wel weer.

Zogezegd zo gedaan, om 13 uur stond ik er weer, om hem op te halen.

Mam, mag ik de hele dag blijven? Waarop ik antwoorde met; Ik vind het prima, maar overleg eerst even met de begeleiding.

De begeleiding vond het prima, dus ik vertrok weer zonder de jongste.

Rond 16 uur was ik er weer, om hem op te halen, en meneer heeft sindsdien de smaak te pakken, om langere dagen te maken, en om te basketballen.

Vrijdags hebben ze een korte dag, en kon ik hem op 3 juni rond half 12 hem ophalen.

Maandag 6 juni zou hij eigenlijk de hele dag gaan, maar om 14.35 uur kreeg ik een berichtje van hem.

Zoontje: Mamma mijn knie ligt open, kun je mij halen?

Ik: Natuurlijk kan dat

Zoontje: Mamma, mijn nieuwe broek is ook kapot.

Ik: Jammer dan, ongelukjes kunnen gebeuren..

Op één of andere manier, denken de kinderen dat ik boos word, als door een val hun kledingstuk kapot gaat, maar dat word ik dus niet.

Ik ben op dat moment ongerust over hun, over hoe het met hun gaat.

Wat boeit mij dan zo een kledingstuk?

*Vorig jaar is onze dochter gevallen in Amsterdam, en die dacht dat ik heel boos zou worden, nadat ik een berichtje van haar had ontvangen.

Ik heb toen rustig met haar gebeld, en gezegd dat het niet erg is, en dat ik alleen maar ongerust om haar ben.*

Onze zoontje was gevallen tijdens het basketballen, dus ik was eigenlijk bang dat hij dit nu niet meer wou gaan doen, maar gelukkig was mijn idee ongegrond, en stond hij dinsdag weer vrolijk te basketballen…………….. Tot dat hij viel.

Het was helemaal mis met hem, hij was boos verdrietig, en dat vooral op zichzelf…

Hij wou bijna niets van de begeleiding weten, dit kwam mede omdat ik in het gebouw aanwezig was, voor een evaluatiegesprek.

Ik heb hem gauw getroosten naar zijn andere knie gekeken, want daar was hij nu op gevallen, nadat dit gedaan was, kon het gesprek verder gaan.

Na het gesprek, wou mijn zoontje met mij mee, hij had het even helemaal gehad, hij was immers 2 dagen achterelkaar gevallen, en de volgende dag zou hij ook nog geopereerd worden.

Toen we thuiskwamen zag ik dat zijn linkerbeen en voet behoorlijk opgezet was, hij hield vocht vast in het linkerbeen.

Hmmm dacht ik, dit ziet er niet goed uit, zou hij dan nog wel geopereerd worden?

Dus ik gauw de huisarts gebeld, daar kon ik gelijk heen.

Zijn voet en been werden goed nagekeken, temperatuur gemeten, en toen moet er nog een prik gedaan worden, om te kijken hoe het met de ontstekingswaarde zit, zou het te hoog zijn, dan kon de operatie de volgende dag niet door gaan.

Maar die prikje, wat eigenlijk zo gebeurd is, binnen 5 minuten, wou hij niet hebben.

Ik met hem praten en praten, samen 1 van de assistentes, maar hij wou het niet…

Uiteindelijk ging ik even alleen met hem praten, oké zei hij, ik doe het….

Toen het zover was, begon hij weer tegen te stribbelen…

De 2^e assistente hoorde het, en bemoeide zich er ook mee, ze werd boos op mijn zoontje, en hij moest zich niet aanstellen..

Normaal had ik er wat van gezegd, maar deze prik moest gedaan worden, anders stonden we de volgende dag misschien voor niks in het ziekenhuis.

Uiteindelijk hebben we met 2 man hem in bedwang gehouden, en heeft de andere geprikt.

Ik was er niet blij mee dat het op deze manier ging, maar het was even niet anders.

Gelukkig was de uitslag goed, en konden wij ons de volgende dag melden bij het ziekenhuis.

Achteraf, vond hij het vingerprikje wel meevallen, maar hij is gewoon bang voor prikjes.

Morgen vervolg over zijn operatie!

Fijne avond!

Wij 5jes Facebook

                           Een wondje die er voor zorgde dat er vocht in de linkerbeen kwam.

                                In de linkerbeen zit vocht, als je goed kijkt zie je het verschil.

Uitleg over bericht afgelopen zaterdag

Misschien kwam mijn vorige bericht van zaterdag raar over, vandaar dat ik nu een uitleg plaats.

Ik heb geen vriendinnen, die ik gezellig kan meevragen stad in te gaan, en me dochter wou ik bewust niet vragen, na onze laatste aanvaring tijdens het shoppen.

Dus ik voelde me afgelopen zaterdag inderdaad alleen.

Ik mis sowieso contacten met leeftijd genoten.

Ik ben continu thuis, waardoor ik contacten mis met andere ouders, ik kom niet bij clubjes, en ik heb geen collega’s, maar alleen mijn gezin, familie en kennissen. (De laatstgenoemden wonen ver van mij vandaan)

Dus mijn wereldje is wat dat betreft best wel klein.

Ik heb een hele goede vriend, die is als een broer voor mij, en houd ook nog van shoppen!!

Hij zei zondag nog wel tegen mij, dat hij wel mee wou gaan shoppen, alleen op dat moment gebeurde hier van alles (slopen van schutting en klinkers eruit halen), dus dat was niet de juiste moment om gezellig weg te gaan.

Ook was er een opmerking door mij geplaatst over F1 belangrijker vinden….

Dit komt voornamelijk door mijn teleurstelling, maar ook door iets wat een tijdje terug is gebeurd.

Onze dochter heeft ernstige PDS, was een keer samen met een vriendin op de fiets, naar een winkelcentrum gereden om te shoppen.

Zo ineens belde ze ons op, met de vraag; kan pappa mij halen, ik heb zo een vreselijke buikpijn (door de PDS), ik kan amper lopen.

Als antwoord kwam er; kan ze niet even wachten, de training van F1 komt er zo op.

Nee dat kon ze niet, en is hij uiteindelijk met enige tegenzin weggegaan, omdat hij wist dat hij iets van de training zou missen.

Zelf denk ik, het is maar training en geen wedstrijd, waar doe je nu nou toch zo moeilijk om?

Dit heb ik hem gisteren nogmaals verteld, nadat hij zei; zullen we de stad ingaan, we zijn achter nu klaar met klussen. Ik zei dan ook NEE, want de wedstrijd komt er zo op….

Ik snap niet dat je nu ineens de wedstrijd laat schieten, en wel naar de training wilde gaan kijken gisteren, want de wedstrijd daar gaat het uiteindelijk om.

Hij geeft dan ook wel toe dat ik gelijk heb, maar ik denk dat hij de volgende keer weer zo gaat reageren, net als paar weken geleden (hem kennende), want de training is natuurlijk ook heel leuk voor hem om te zien.

Voor nu een fijne avond!

Alleen

Gisteren had ik besloten om vandaag alleen naar de stad te gaan, om spullen te kopen voor de aanstaande operatie van onze jongste.

Vanmorgen toen ik wakker werd had ik helemaal geen zin meer in om alleen de stad in te gaan, en voelde ik me al rot dat ik niemand kon vragen om gezellig mee te gaan.

Iedereen van het gezin had door dat er iets aan de hand was met mij, dus ik kreeg steeds vragen met ‘wat is er’… Ik heb gezegd dat ik trek had in eten en drinken, en iedereen accepteerde dat.

Omdat ik mijn rot gevoel toch kwijt wou, had ik het aan mijn man verteld en ook gezegd dat ik wel weet dat onze dochter vast wel meewil, maar na de laatste keer samen shoppen had ik daar weinig zin in….

Mijn man komt echt niet met een ideeën, zelfs niet met de reactie ‘zal ik anders even meegaan’, dus ik voelde me na die tijd echt alleen, terwijl het hele gezin gewoon thuis was.

Ik had me teruggetrokken naar de slaapkamer en lag met tranen in mijn ogen op bed.

Normaal als ik heel lang boven blijf, komt er wel iemand naar mij toe, vragen wat er aan de hand is, maar zelfs dit gebeurde niet eens, waardoor ik me nog meer alleen ging voelen.

Net was ik even naar beneden gegaan, ik weet niet eens meer waarvoor, en toen zei ik plotseling tegen mijn man; nu snap ik waarom jij niet gezegd hebt, zal ik even met je meegaan naar de stad, hij keek naar de training of zoiets van de F1.

Toen kwam de reactie van hem, ow ja, ik kan wel mee, want Max ligt er toch uit…..

Dus voor mijn gevoel is Max dus belangrijker, en net zoals het wel vaker is gebeurd, wil hij ineens wel even mee nadat ik mijn mening heb gegeven, dan heb ik echt zoiets van laat nou maar….

Ik weet nu al dat het morgen ook niks word, want dan is de wedstrijd van F1 er op.

Gelukkig hebben we nog een paar dagen om spullen te kopen, maar ik houd er niet van om alles op het laatste nippertje te gaan doen.

Misschien dat ik morgen alsnog alleen of met de jongste de stad in ga, dit ligt voornamelijk aan hoe ik me lichamelijk voel (Fibromyalgie), want ik wil graag alles op tijd binnen hebben.

Voor nu een fijne dag nog!

Facebook