Posts
Ik krijg regelmatig reacties/opmerkingen over de band met
jongste, het lijkt hier wel op, het lijkt daar wel op, maar er komt nooit bij
de mensen op dat dit kwetsend over kan komen en/of wat hier de mogelijke
oorzaak van is, waarom wij zo een band hebben. (Wat voor naam ze het er ook
aangeven)
Mijn zwangerschap van de jongste
De zwangerschap van jongste was ongepland, maar hij was meer
dan welkom.
Maar deze zwangerschap liep anders dan de andere 2
zwangerschappen, waardoor ik ongerust werd, en naar het ziekenhuis toe mocht voor
extra controle.
Geboorte van de jongste
Hij is geboren door middel van een keizersnede, terwijl ze
de wond aan het dichtmaken waren, kreeg ik pijn, dus de ruggenprik deed op het
laatst zijn werk niet goed.
Ik kreeg via het infuus extra verdoving, wat niet echt
werkte…..
De rit vanaf de OK naar de uitslaapkamer, was zeer pijnlijk,
elk drempel voelde ik.
Ze wilden de jongste aan mij geven, maar ik kon hem niet
aannemen door de pijn, ik had namelijk heel veel pijn.
Na heel veel pijnmedicatie en morfine, ging de pijn weg, en
wou ik mijn zoontje bij mij hebben.
Nadat ik weer gevoel in mijn benen kreeg, mocht ik weer naar
de zaal, en wilden ze de jongste van mij overnemen. Ik zei: Nee, ik heb geen
pijn meer, hij blijft bij mij en ik laat hem niet meer los.
Na de geboorte van de jongste
Na de geboorte van de jongste, ging het iedere dag wat
slechter met mij.
Ik zag het leven niet meer zitten, en stond soms boven op de
trap met de gedachte, zal ik hem van de trap gooien. Gelukkig had ik heel snel
helder van geest, en wist dat dit niet de oplossing was.
Omdat ik zelf door had dat het niet goed ging met mij, had
ik dus een afspraak gemaakt met de huisarts. Ik heb van de huisarts
antidepressiva gekregen.
Maar door deze medicatie werd de situatie erger, en ik dacht
steeds meer aan zelfdoding.
Weer naar de huisarts gegaan, met de vraag of ze konden
regelen, dat ik opgenomen zou worden.
Ik ben inderdaad opgenomen geweest, ik wou dit voor de
veiligheid voor mijn gezin en mijzelf.
In die periode, had ik heel erg het gevoel dat de jongste
niks van mij wou weten.
Pas bij thuiskomst, kon ik een goede band met hem opbouwen,
die is er gekomen en ook nooit meer weggegaan.
Velen zeggen dat wij geen normale band hebben, en gebruiken
moeilijke woorden voor, maar ik heb de functie aanvaard voor hem te zorgen en
beschermen, en ik heb voor mijn gevoel heel wat goed te maken.
Verder is bij de mensen WEL bekend (die reactie/opmerkingen
maken) dat hij ADHD en ASS heeft.
Niet zo vreemd toch dat hij zich aan mij hecht? Vooral
vanwege ASS.
Verder loopt zijn ontwikkeling achter, wat betreft
kalenderleeftijd.
Ja, het is een zorgen kind, net als mijn oudste 2, maar bij
hem heb ik meer zorgen.
Zo heeft hij op hele jonge leeftijd, zijn 1e
migraine gehad (hij zat toen op de peuterspeelzaal of kleuterschool)
Ook moesten we een keer, midden in de nacht met hem naar het
ziekenhuis, wegens een gedraaide bal.
Op een dag, raakte hij bijna buiten bewustzijn, terwijl hij
naast mij zat in de auto, toen we terugreden van school naar huis. Ik heb de
oudste 2 opdracht gegeven, om hem wakker te houden, door tegen hem te praten.
Ik heb toen ik de auto geparkeerd had, direct 112 gebeld, en er werd een
ambulance gestuurd. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid. Tegen de tijd
dat de ambulance er was, kreeg hij weer wat kleur op zijn gezicht, maar is voor
de zekerheid wel naar het ziekenhuis gebracht.
Reden waarom hij bijna buitenbewustzijn raakte, dat zijn ze
nooit achter gekomen.
Omdat wij ongerust waren, is hij 1 nacht ter observatie in
het ziekenhuis gebleven.
Dit alles zorgt voor een band, die ik met de jongste heb.
Dan heb ik nog niet eens over de kno operaties, waarbij hij
een nacht in het ziekenhuis moest blijven.
Die keren dat hij in het ziekenhuis moest slapen, is vader
daar gebleven, zodat ik mijn rust kon pakken, om de volgende dag zonder
migraine voor hem en de andere 2 kinderen te kunnen zorgen.
Ook zijn we een keer met hem naar het ziekenhuis geweest,
omdat hij zijn voet tussen de spaken heeft gehad.. (Gelukkig niets gebroken,
maar wel een spalk, om zijn voetje rust te gunnen)
School
Op de SBO de bekenkamp, is hij 2x hardhandig aangepakt door
leerkracht.
Eén is er heel eerlijk in geweest, en de andere ontkende
het. (Maar de jongste had wel wondjes).
De zmlk-basis school van Liefland, daar is hij ook 2x
hardhandig aangepakt.
De eerste keer is mijn zusje voor een gesprek daar heen
gegaan, mede omdat ik woest was en om een andere reden.
De tweede keer, was volgens zeggen van de leerkracht tegen
mij, dat ze hem gewoon heeft vastgepakt omdat hij haar moest aankijken.
ZMLK VSO, daar zijn dingen gebeurt door de jongste, wat niet
door de beugel kan.
Hij weet er zelf niks (meer) van, misschien dat hij op dat
moment een kortsluiting had, dit heeft hij ook weleens thuis gehad.
Wat hij wel weet, is dat hij werd aangesproken door de adjunct-directeur,
om zijn gedrag naar iemand toe. Hij heeft gezegd dat hij was opgejut, maar er
werd volgens hem, niet naar hem geluisterd.
Ow, en dan heb ik nog niet eens over dat hij met een mes
bedreigd is, door een leeftijdgenoot…
Dus mensen vinden het dan vreemd dat ik heel beschermend
ben, als het om de jongste gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten